China ons reisverhaal ... Deel 3

Met de bus naar Longji

Zaterdag 14 oktober. Rond 07.30 opstaan, thee drinken, douchen, koffer pakken, ontbijten bij Jimmy's en verzamelen in de Lobby voor vertrek. Tijdens het ontbijt zijn we getuige van een begrafenisstoet, die voor het terras langsloopt. Het begint met een wagen waarvan papiertjes worden gegooid, gevolgd door kleurrijke grote ronde waaiers. Daarna mensen met een band om hun hoofd, die achteruit lopen, gevolgd door dragers die een enorme grote loodzware ronde bewerkte houten kist op bamboe stokken dragen. Daarna komt er een man met een enorme trommel waarop hij met hartelust slaat. Aan de zijkant lopen twee draken die wilde bewegingen maken en daar achter lopen de mensen met een beige band om hun linker arm. Gevolgd door twee vrouwen met een grote bezem, gemaakt van grote takken die de blaadjes bij elkaar vegen. Altijd hebben we een camera bij ons en nu niet. Jammer, maar misschien is het niet zo gepast te fotograferen. Bij het hotel worden de koffers op drie fietskarren geladen en wij lopen naar de bus. De busreis duurt vier uur en na twee uur maken we een plasstop. Het is meer een toilet excursie. Als ik het toilet op kom staan er al vrouwen van de groep. Ze lachen en ik zie waarom. Het " toilet" heeft geen deuren alleen maar drie 1,20 meter hoge muurtjes waar je net achter kan hurken. Verder bestaat het uit een geul (wel betegeld) waar je alles van je voorganger ziet liggen en langs komen. Als je dus bij het laatste toilet moet zijn, zie je de rest gewoon zitten en zie je de uitwerpselen van de personen die achter je zitten voorbij varen. Het is even wennen, maar als je moet, moet je. Het is en hele happening. Gelukkig was het niet echt vies en het stonk ook niet. Na deze toiletexcursie rijden we verder de bergen in richting Longji.

Het landschap wordt erg mooi en er staan mooie houten huizen met een speciale bouw. Ook zijn hier overal rijstterrassen. We stoppen onder aan de berg en stappen dan over in twee kleinere bussen ivm veiligheid??? Bij het overstappunt staan tientallen vrouwen in klederdracht, die met alle plezier hun haardracht willen laten zien. Rob organiseert een inzameling en alle dames gooien hun haren los. Het haar komt bijna tot op de grond en ze hebben het in een speciale rol op hun hoofd gemaakt. Als de vrouwen de haren weer vast hebben beginnen ze spontaan te zingen. Dit klinkt niet eens slecht. We gaan verder met twee kleinere busjes en klimmen via haarspeldbochten omhoog. Als we boven aankomen lopen er kleine vrouwtjes die een korf op hun rug dragen, daarin brengen ze onze koffers omhoog. Onvoorstelbaar dat deze vrouwtjes van anderhalve meter hoog en nog geen vijftig kilo, zulke zware koffers omhoog kunnen dragen. De weg omhoog bestaat uit een onregelmatige trap. Terwijl wij een paar keer moeten stoppen lopen de vrouwen in een rap tempo door naar boven. Als je niet goed te been bent of gewoon luxe wil zijn, kun jezelf in een draagstoel naar boven laten dragen. Het is intussen een beetje gaan motregenen, maar de weg omhoog is werkelijk super. We hebben natuurlijk het hoogst gelegen hotel met een geweldig uitzicht. Als we aankomen bij het hotel zijn de vrouwtjes al hun geld aan het tellen en lopen alweer terug naar beneden, voor een evt volgende klus. Sebastian besteld alvast wat te eten zodat we zo aan kunnen schuiven. Na een heerlijke maaltijd met diverse gerechten, op de ronde plaat, lopen we naar uitzichtpunt twee. Vanaf daar kun je doorlopen naar uitzichtpunt één, maar omdat het regent en het over twee uur donker begint te worden doen we dat morgenvroeg wel. Het pad naar boven bestaat uit platte stenen en is goed begaanbaar. De regen doet niet af aan het uitzicht. Het is werkelijk geweldig. Onderweg worden we nog een paar keer aangesproken door dames met dat lange haar. Als we uitleggen dat we het al gezien hebben willen ze de foto's zien. Dat krijg je met het digitale tijdperk. Na van het geweldige uitzicht te hebben genoten wat helaas wel wat bewolkt was, maar toch indrukwekkend, lopen we terug het dorp in. Het dorpje bestaat alleen uit houten woningen die trapsgewijs aan elkaar zijn gebouwd. In dit gebied wonen diverse minderheden, waaronder de Dong en de Miao. Het gebied omslaat 66 km2 rijstterrasen, die zijn aangelegd door de Yuan dynastie en 500 jaar geleden verder zijn ontwikkeld, door de Zhuang. Het is inmiddels donker geworden en we lopen richting hotel. Onderweg komen we Ria en Ger tegen die ons verleiden tot een voetmassage die hun net hadden gehad. Als we binnen komen zitten er al meer van de groep en het is gezellig. Als eerste moet je met je voeten in een heet voetenbadje met kruiden. Daar worden je voeten heerlijk zacht en warm van. Tijdens het weken krijgt mijn nek, hoofd en haren een massage, Heerlijk. Daarna worden de voeten gedroogd en met crème heerlijk gemasseerd en uit elkaar getrokken. Zalig, dat zou je iedere dag wel willen. Heerlijk ontspannen nemen we een douche in het hotel en schuiven daarna aan de ronde tafel aan voor een heerlijk diner.

Van Longji naar Kunming

Zondag 15 oktober. We hebben de wekker om 06.00 uur gezet in de hoop dat het een dag wordt met een mooie zonsopgang. Helaas, als ik uit het raam naar buiten kijk is het nevelig, dus blijven we nog maar even liggen. Tegen half zeven nog maar een keer kijken, nog steeds is het nevelig. Het leven in het dorp begint langzaam op gang te komen en we horen ineens een vreselijk gekrijs. We denken aan een varken. Ik heb het gevoel dat het erg lang duurt, maar dan wordt het stil. Als we later door het dorp heen lopen, ligt er inderdaad een varken in stukken gesneden op een tafel. De stukken dampen nog gewoon. Wel een teken van versheid. We lopen door naar uitzichtpunt één. Het is heerlijk weer en de zon wil er wel doorheen komen, maar de bewolking is hardnekkig. Gelukkig is het een stuk helderder dan gisteren en het is droog. We blijven ons verbazen dat de enige mogelijkheid om in dit dorp te komen is via de lange smalle trappen omhoog. Alles wordt met rugkorven ophoog gebracht. Al het eten voor de hotels, spullen voor in de winkels en zelfs onze bagage etc. Tussen de rijstterassen is het heerlijk stil. Het voelt echt als vrijheid en een serene rust hangt er over de velden. Echt genieten. Op de rijstvelden is de bevolking al aan het werk. Mannen staan tot hun enkels in het water om de rijst af te snijden. Ook komen we de verkoopsters weer tegen met hun lange haren die hun goederen aanbieden. Op uitzichtpunt één is het rustig en we genieten van dit wereldse uitzicht en maken foto's naar hartelust. Het is inmiddels 08.30 uur en de bewolking begint weg te trekken. Het weer wordt beter. We lopen dezelfde weg terug naar ons hotel en schuiven aan de ontbijttafel aan. Het ontbijt is eenvoudig maar zeker voldoende. Tegen 10.00 uur vertrekken onze draagster weer met onze bagage naar beneden alwaar de twee kleine busjes weer klaar staan. De vrouwen met het lange haar hebben nu geen interesse meer voor ons, al hun aandacht is gericht op nieuwe toeristen die eraan komen. Onze grote bus staat klaar om ons naar het vliegveld in Guilin te brengen. Onderweg stoppen we nogmaals voor een toiletexcursie, maar dit maakt nu niet zoveel indruk meer. We kopen wat te eten voor in de bus en komen ruim op tijd aan bij op vliegveld. Op het vliegveld staan massagestoelen waar je je heerlijk kan laten masseren terwijl je rustig zit. Er wordt veel gebruik van gemaakt. Je rug en nek worden in twee minuten gemasseerd door rollers die in de stoel zitten. Geweldig gezicht al die mensen, en erg lekker. Om 16.00 uur vliegen we naar Kunming. Vanaf Kunming airport is het nog ongeveer een half uur rijden naar het hotel Furama. Het hotel is centraal gelegen aan een drukke weg. Kunming is de hoofstad van Yunnan en is gelegen op 1890 meter hoog. Het heeft een aangenaam klimaat en wordt ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd. Rond 19.30 uur spreken we af om samen te gaan eten. Vandaag willen we eens iets anders eten en gaan op zoek naar een pizzeria. Bijna iedereen van de groep gaat mee en we komen uiteindelijk uit bij -Pizzeria Weis-. Er wordt een lange tafel voor ons geregeld. De zaak is in handen van een Nederlander. De pizza en lasagne zijn heerlijk en het is weer erg gezellig.

Kunming de Bamboetempel en de joodse wijk.

Maandag 16 oktober. Tegen 08.00 uur worden we wakker. We nemen het ontbijt bij Mama Fu's, op aanraden van Sebastian. Het eten is erg goed. We willen naar de bamboetempel, die een eind buiten de stad ligt. We vragen aan het meisje achter de balie bij Mama Fu, of zij misschien in Chinese tekens de naam van de tempel wil op schrijven. Makkelijk voor taxi want de meeste taxichauffeurs spreken geen engels. Zij zegt dat het veel te duur is om een taxi te nemen en adviseert ons om met de bus te gaan. Ze legt uit, dat we twee keer moeten overstappen is. Omdat alles alleen maar in het Chinees wordt aangegeven denken wij dat dit niet gaat werken. We vragen hoe duur een taxi dan wel is. Ze loopt naar buiten en houdt een taxi aan en komt terug en zegt ons dat we moeten rekenen op ongeveer Y45. Omdat wij dit niet echt duur vinden, nemen we toch een taxi. Het meisje loopt met ons mee naar buiten en dingt bij de chauffeur nog iets af voor ons. Geweldig. We rijden met de taxi door het drukke centrumm. De rijstijl van de chaffeur is niet echt geweldig, maar buiten de stad kunnen we toch wel genieten. Na een half uur worden we afgezet bij het tempelcomplex "De Qionzhuo". Het complex wordt bewoond door monniken. Deze zijn overal aanwezig en lopen schoon te maken of zijn aan het eten. De beelden, waardoor de tempel zo bekend, is zijn bijna levensecht en erg mooi. De beelden zijn aan het eind van de 19de eeuw in een tijdsbestek van tien jaar vervaardigd, door Li Guangxiu uit Sichuan. De beelden zijn uniek in hun expressie, maar lijken soms op buitenaardse wezens. De een heeft armen langer dan het lichaam en de ander heeft wenkbrauwen tot op de z´n knieën. Waarschijnlijk zijn het karikaturen van zijn tijdgenoten. Op de binnenplaats is het heerlijk toeven en we genieten van de heerlijke zonnestralen. We nuttigen een kop thee bij het theehuis van het complex. De tempels van het complex en de beelden mogen niet gefotografeerd worden. Als we het complex verlaten en op zoek gaan naar de bus worden we aangesproken door een jonge dame die een minibusje heeft. Ze wilt ons wel terugrijden naar de stad. We proberen nog wat af te dingen, maar daar trap ze niet in. We stappen uit nabij de moslimwijk. Er staan diverse stalletjes met fruit en barbecue vleesspiesjes. De mannen die er achterstaan hebben een wit rond petje op. Na even kijken besluiten we dat het wel veilig is om vers fruit te nemen. Lekkere verse meloen. In een zijstraat lopen we langs de winkeltjes waar ze jade verkopen. En weer verderop zijn er allerlei beesten te koop. We besluiten op zoek te gaan naar een internetcafé, maar omdat het engels van de chinezen erg slecht is wordt dit wel moeilijk. We lopen uiteindelijk een game-hal binnen en gelukkig weet de man achter de receptie dat er drie huizen verder, op de derde verdieping een internetcafé is. Het is een giga hal, met daarin ontzettend veel computers met luxe fauteuilles, waar Chinezen een film op de pc kijken of games spelen. Gelukkig voor ons staat er een jongeman bij de "kassa" die engels spreek. We willen één uur internetten. We krijgen een code mee en iemand van de balie loopt mee om ons in te loggen. Helaas na twintig minuten wordt de verbinding verbroken. Omdat er nu dus niemand Engels spreekt kan niemand hulp bieden. Je voelt je dan echt machteloos en we besluiten om maar te gaan. We lopen terug naar het hotel en onderweg nemen we plaats op een muurtje, om mensen te kijken. Jammer dat ze hier geen terrasjes hebben, want met dit mooie weer is het heerlijk om hier te vertoeven. In China is het zo dat als je buiten zit of eet, dit een teken van armoede is. Terwijl we daar zitten komen er mensen van onze groep langs die met een excursie naar het Stenen Woud zijn geweest. Ze vonden het wel bijzonder maar niet spectaculair. We lopen terug naar het hotel en na een heerlijke douche gaan we eten. We eten sissling beef, sweat en soure spareribs en nasi goreng. Weer voortreffelijk. Nog even gemaild naar huis en daarna met de bus naar het treinstation waar we de nachttrein nemen naar Dali. Het treinstation is erg groot en omdat we eerste klas reizen mogen we gebruik maken van de VIP wachtruimte met luxe stoelen. Tegen 22.30 vertrekt de trein. We hebben een drie persoonscoupe, met één tweepersoonsbed en één hoogslaper. Als we de rugzakken naar binnen gooien is het gelijk vol, maar ze moeten onder het bed begrijpen we. De deur kan dicht en aan de binnenkant zit een spiegel. De toiletten en wastafels zijn aan het eind van de coupe. Aan het begin van de reis zijn deze nog vrij schoon. We delen de kamer met Lia. Het is een gezellige boel op de gang en er wordt hier en daar wat gedronken. Na het tandenpoetsen, omkleden en toilet gaan we slapen. Als we gaan liggen worden we door het schommelen van de trein in slaap gewiegd.

Wakker worden in de nachttrein naar Dali.

Dinsdag 17 oktober. Als ik tegen 03.00 uur op het toilet kom is deze weer schoongemaakt. Tegen 05.30 worden we lief gewekt door Sebastian, met het nummer "ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk" en dat terwijl hij zegt dat hij een ochtendhumeur heeft. Snel naar het toilet, tanden poetsen en opfrissen aan de wastafel, waar Chinezen voordringen, spugen en rochelen. Om 06.00 uur stopt de trein in Dali. Het is een drukte van jewelste op het perron. Het is nog donker en we lopen tussen de dringende, spugende en rochelen Chinezen naar de uitgang. Buiten het station staat er een bus die ons naar het hotel brengt. De kamers zijn natuurlijk nog niet klaar en de bagage wordt in een ruimte gezet terwijl wij met z'n allen gaan ontbijten bij "the wooden house". Er is van alles te eten en de tafels worden vol gezet met brood, omelet, yoghurt, fruit, muesli en pancakes. Als toetje krijgen we een hele grote zoete taart, omdat Fons uit de groep jarig is. Dus na het zingen aan het gebak. Na het ontbijt (09.30) kunnen we onze hotelkamer in. We slapen in het Cheng Yuan Hotel. Op de weg naar het hotel huren we twee fietsen. Na een lekkere douche, fietsen we met een groepje van acht richting de "drie pagodes". Het is maar een klein stukje fietsen en bij aankomst wemelt het er van de Chinezen. De entreeprijs is belachelijk hoog, voor chinese begrippen. Dit staat niet in verhouding en we besluiten daarom maar een rondje om het complex te lopen. We komen daardoor op een klein marktje terecht achter het tempelcomplex waar het echte leven zien. De mensen kijken heel vreemd naar ons en vragen zich waarschijnlijk af of we niet verdwaalt zijn. Onderweg komen we ook een aantal kinderen tegen die net uit school komen. Ik heb nog ballonnen en pennen bij me en probeer deze te slijten aan deze kinderen, maar ze lopen hard weg. Het lijkt wel of ze bang zijn. We pakken onze fietsen weer en worden aangesproken door een "slimme" Chinees die zegt dat we moeten betalen voor de plaats waar we de fietsen hebben neergezet. Hij wijst op een bord met veel Chinese tekst boven de fietsen. We maken een geintje met hem en fietsen weg. Hij komt ons niet achterna en je ziet hem balen. Wel leuk geprobeerd, maar helaas. We fietsen richting kabelbaan en het is een flinke klim over een zeer hobbelige weg. De dames zijn slim en laten zich oppakken door een karretje waar de fietsen in kunnen en gaan zo omhoog. Wij blijven ons uitsloven en worden zo wel erg moe. Bovenaan worden we achtervolgd door drie vreemde snuiters, die ons goedkopere kaartjes aanbieden voor de kabelbaan. Achteraf blijkt het geen probleem te zijn, maar we twijfelen wel. Wel vreemd. De rit in de kabelbaan duurt ongeveer twintig minuten en is heel erg rustgevend. Zo erg dat je halverwege gewoon wegdommelt. Boven op de berg zijn allemaal eetstalletjes en we nemen een heerlijke verse maïskolf met zout. Er worden weer foto's gemaakt van ons in de kabelbaan. Op het pleintje kun je ook diverse andere gerechten eten en Berry besluit om gebakken rijst te nemen. Hij mag in de keuken kijken. Ger krijgt er ook lucht van en hij mag zelf zijn groenten snijden en wokken. Het eten is heerlijk en de locatie is uniek. We lopen verder over het terrein waar natuurlijk een tempel staat. We lopen omhoog in de hoop een waterval te vinden. Helaas geen waterval, maar wel een fantastisch uitzicht. We nemen de kabelbaan naar beneden en genieten van de omgeving. De zon schijnt er aardig op los en we beginnen aardig te verkleuren. Beneden fietsen we richting Pagode die we van bovenaf gezien hadden. Helaas kunnen we hem op de grond niet meer vinden maar de weg er naar toe is wel bijzonder. We fietsen verder over een smal pad richting stad waar we binnen komen via de Zuidpoort. Over de stadsmuur maken we een wandeling. Alleen het stukje bij de poort is bijzonder met een mooi overzicht over de stad. Als we door de straatjes terug lopen naar het hotel verbazen we er ons er maar weer eens over hoe mooi het allemaal is. Het is allemaal, echt oud. Onder de oude pandjes zitten allemaal winkeltjes of kleine restaurantjes. Vanmorgen hebben we door dezelfde straat gelopen. Toen was alles nog gesloten en had je geen goed beeld van hoe het "vroeger" geweest moet zijn. We stallen onze fietsen bij een terras en drinken wat onder een enorme belangstelling van de Chinezen. In de avond eten we op het terras waar er al meerdere mensen van de groep zitten. Het gesprek met de bediening verloopt moeizaam en we zijn benieuwd wat en vooral wanneer we iets te eten krijgen. Het duurt ongeveer één uur voordat er wat komt, maar het is weer goed. Ook de tweede bestelling van het appelgebak duurt één uur. Maar ook dit is meer dan de moeite waard. Later komt Sebastian langs en schuift ook nog even aan. Bij de betaling gaat het natuurlijk weer mis, want de bediening begrijpt niet dat we apart willen betalen. We besluiten om de rekening gewoon te betalen en dan zelf te delen. Het was een prachtige dag.

Dali op de fiets.

Woensdag 18 oktober. We ontbijten weer bij "wooden house" en gaan vandaag met Jim mee. Jim is een Tibetaan, die getrouwd is met een Nederlandse en een guesthouse en eethuis heeft in Dali. We rijden naar een streek 25/30 km onder Dali. Omdat iedereen van de groep mee gaat moet er ook nog een klein busje mee. Wij zitten in het kleine busje, samen met Marjolein, Ernst en Sebastian. We rijden de stad uit, de bergen in. De omgeving wordt steeds mooier. We stoppen bij een rijstveld waar mensen in klederdracht de rijst aan het snijden zijn. Dit is het Yi volk. Jim loopt met ons naar beneden en geeft de mensen sigaretten zodat we mogen fotograferen en zelf de rijst mogen snijden. Geweldige foto's. We lopen verder door de rijstvelden en genieten van de wandeling. Jim deelt onderweg aan mensen geld of sigaretten uit en de mensen zijn allemaal welwillend. Het zijn kleine bedragen, maar de mensen zijn tevreden. Als we weer omhoog klimmen, komen we uit bij een schooltje met een speelveldje ervoor. De kinderen zijn erg uitgelaten, maar ook wel verlegen. We krijgen les van Jim in Chinese tekens in het schoollokaal waar de kinderen bij zitten. De kinderen kijken naar ons en als er snoepjes naar boven komen wordt het onrustig. Ook als de kinderen de foto's kijken, die we maken, wordt het onrustig. De kinderen zijn erg leer- en nieuwsgierig. We gaan op een open kar met tractor, terug naar de bus. De tractor rijdt heel langzaam over de hobbelige weg en komt halverwege vast te zitten in de modder, dus uitstappen en verder lopen. Met de bus rijden we naar een lokale markt die eens in de tien dagen plaatsvindt en waar de mensen uit de verre omgeving hun in en verkopen komen doen. Het is ver rijden en onderweg komen we paardenkarren, die afgeladen vol zijn met groenten, dieren en mensen. Als we aankomen, is het een drukte van belang. Het grote vee staat apart en wordt nog wel redelijk behandeld, behalve dan als we zien dat er biggetje aan de staart worden opgetild en in een van de karren wordt geduwd/gooit. Ook het kleine vee ligt apart en de meeste beesten zitten vastgeboden aan de poten of zitten in ijzeren kooien. Ook wordt er thee, tabak, groenten en andere goederen verkocht. Bij de tabak staan oudere mannetjes die hun tabak verkopen. Het zijn echte markante mannen voor mooie foto's. Omstreeks 14.00 verzamelen we voor de lunch die in een eethuis zou zijn vlakbij de markt. Aan de buitenkant ziet het er niet uit en zou je er nooit naar binnen stappen. Het vlees hangt buiten in de zon en het ziet er smerig uit. Omdat er nog mensen in het "restaurant" zitten en er niet genoeg plaats voor ons is wordt er een nieuw restaurant geopend om de hoek in een garage. In de tussentijd gaat Rob even naar de kapper aan de overkant van de straat. Er wordt hier geknipt onder de boom. Als hij klaar is ziet hij er netjes verzorgd uit. Tussendoor worden tafels en stoelen gehaald op de markt, waar we op plaats mogen nemen en even later wordt het eten op de tafel gezet. Het eten ziet er goed uit en is heerlijk. Het eten wat overblijft wordt in bakjes gedaan en weggegeven aan de mensen buiten en aan de kapper die er heel erg blij mee is. We gaan weer verder met de bus naar een rijstwijn stokerij. Het is een klein fabriekje waar deze sterke drank wordt gebotteld en verpakt. Het is primitief en de mensen, die er werken, zorgen voor het hele proces, van het wassen van de flessen, spoelen, vullen en verzendklaar maken. De meeste flessen zijn infuusflessen uit het ziekenhuis. De rijstwijn is er in verschillende kwaliteiten. We rijden weer verder naar een bijzondere tempel waar bijna geen toeristen komen en waar mensen verzamelen om te bidden en te zingen. Binnen staan dezelfde beelden als in de bamboe tempel in Kunming. Deze beelden brengen geluk. In de achterste tempel wordt er gezongen door drie vrouwen in donkere kleding. Ze kijken niet eens op als we met z'n allen staan te kijken en te fotograferen. Na een kopje thee op de veranda van de tempel rijden we terug naar ons hotel met een tussenstop bij "Jimmy's Peace Hotel". Het ziet er prachtig uit, is anderhalf jaar oud, heel mooi beschilderd en ligt net iets buiten de Zuidpoort. Na deze mooie zonnige dag nemen we een douche en gaan op zoek naar een plek om te eten. Onderweg kopen we enkele cd's en een blouse. Made in china. We eten bij Yagudu café waar het heerlijk vertoeven is op het terras. Het eten is goed en de bediening spreekt goed Engels en is snel. We hebben een mix-grill, loempia's, gebakken mihoen en wat te drinken. Wat is dit genieten.

Dali

Donderdag 19 oktober. Na een ontbijt op ons vaste adres gaan we vandaag weer met Jim mee. We gaan met een bus naar Zhoucheng. Dit is een Bai dorp. Hier is een markt waar van alles te koop is. Omstreeks 10.15 uur gaan we op een paard met wagen een tocht maken over het platte land. We komen aan bij aanlegplaats voor boten waar we de oversteek gaan maken op het Erhai meer. Onderweg zien we dat er mie hangt te drogen in de bomen en over waslijnen. Het is een bijzonder gezicht. Voordat we de boot opgaan hebben we nog een plas pauze, maar ditmaal in de openlucht. Ik heb nog nooit geplast met zulk een mooi uitzicht. We varen ongeveer in één uur het meer over. Het is zonnig en heerlijk weer, met het gevolg dat we verbrandt zijn als we aan de overkant aankomen. De plaats waar we aankomen, is Wase en we lopen naar de markt in dit dorpje. Jim legt uit dat mensen sterren krijgen voor goede dingen. Iedereen kan maximaal 10 sterren krijgen en ieder plaats van de ster staat voor iets, zoals bv hygiëne. Iedereen kan dus ook zien wat er bij mensen nog ontbreekt. Hoezo privacy. Ook is het zo dat er papieren in het dorp worden opgehangen met hoeveel belasting iedereen moet betalen. Lekker duidelijk. Bij voordeuren worden ook papieren geplakt met een bepaalde kleur. Deze kleur betekent iets, zoals bv dat er een familielid is overleden. Dit is duidelijk voor mensen die aan de deur komen zijn ze gelijk op de hoogte van de sfeer in het gezin en kan men bv. medeleven tonen. Vervolgens stappen we op een open vrachtwagen waarmee we naar een ander dorp rijden. Dit dorp heeft een grote school met zeventig kinderen waar we een bezoek aan gaan brengen. Het is er vreselijk lawaaierig, omdat de kinderen erg uitgelaten zijn. Wel merkt je dat de kinderen gewend zijn aan toeristen, omdat ze vragen om spulletjes. Als de bel gaat zie je de jeugd in het gelid springen, maken ze rijen van twee, en lopen in een flinke pas het schoollokaal in. Op het veldje waar er gesport kan worden, lopen de kinderen in looppas achter elkaar aan en er valt geen woord. De discipline is hier erg hoog. Als we verder lopen komen we bij een kraamkliniek en krijgen uitleg over hoe dit hier in zijn werk gaat. Het gaat ongeveer hetzelfde als bij ons alleen de ruimte is veel primitiever. We stappen weer op de truck en rijden richting hotel. Onderweg komen we een inwijdingsfeest tegen. Het is een house warming party. Het hele dorp, wel een paar honderd man, is uitgelopen en zit te eten vanaf de kant van de weg tot achter op het erf van de nieuwe woning. Voor aan de straat staan er een aantal mensen te koken in enorme pannen. Het ziet er heerlijk uit en we worden uitgenodigd om mee te eten. Kun je je bij ons niet voorstellen. We mogen overal lopen en de mensen vinden het geweldig als we ze op de foto zetten. Er is muziek op het achterterrein bij de mannen, en de vrouwen zitten aan de voorkant van de weg. De oma's zitten binnen in een aparte ruimte. De mensen eten om de beurt ivm de ruimte aan de tafels. De mensen die nog niet gegeten hebben zitten 2de rang, dus achter de mensen die aan het eten zijn. Ook mogen we een kijkje nemen in de kamer van de nieuwe woning. Er staat een zeer luxe houten tafel met stoffen een bankstel en er liggen struikjes op de grond, voor geluk. Verder staat er nog niet zoveel. Ook hier loopt iedereen in en uit. Heel erg bijzonder hoe deze mensen er mee omgaan. Het schijnt dat het hele dorp aan dit eten meebetaald. Ik denk wel dat het het beter gesitueerde mensen zijn. Om 17.30 uur komen we aan bij het hotel en Ria en Ger hebben weer een adresje voor een massage/schoonheidsbehandeling. Vorige keer was het een succes, dus gaan we het maar weer proberen. Als we aankomen, moeten we even wachten ivm de drukte. In die tijd kunnen we nog even wat leuke dingen kopen zoals een CD met Chinese muziek. Om 19.00 uur krijgen we een heerlijke gezichtsmassage welke uitloopt naar armen, nek en schouders. We krijgen een masker en het is genieten. Na een kop thee komen we na een uur voldaan en heerlijk fris uit de salon. We lopen terug naar het hotel.

Van Dali naar Lijiang

Vrijdag 20 oktober. Na een ontbijt bij ons adresje gaan we met de bus op pad. Het regent buiten en alles ziet er dan erg triest uit. De bus heeft er weinig beenruimte en Sebastian regelt een busje voor de bagage zodat we meer ruimte in de bus hebben. Het blijft regenen en de weg is glad. We zien onderweg enkelen ongelukken, maar onze chauffeur rijdt stevig door. Het nadeel van zijn rijstijl is dat zodra de weg maar iets daalt hij de bus in de vrij zet en we als een rollercoaster rijden we de berg af. Gelukkig komen we goed aan op de plaats van bestemming Lijiang, maar onze bagagebus staat in een file en dat duurt nog wel even. Omdat we nu op 2400 meter hoogte zitten is het wat frisser en dus jammer dat we geen extra jas aan kunnen trekken, maar er zijn ergere dingen. Omstreeks 14.00 uur leidt Sebastian ons de steegjes door naar de hoofdstraat in Lijiang en laat ons daarna lekker alleen kuieren, zoals hij dat noemt. De binnenstad is werkelijk ongelofelijk mooi. Het is een miniatuur van Dali. Lijiang was vroeger het eindpunt van de karavaanroute Tibet naar China en ligt in een dal tegen de bergen aan. Het is een doolhof van steegjes, geplaveid met keitjes en geflankeerd met houten huizen, cafés en werkplaatsen. Er wonen veel naxi, een van de etnische bergvolken van Yunnam. De vrouwen in voornamelijk blauwe klederdracht zijn overal aan het dansen. Het is ontzettend druk met Chinese toeristen, die allemaal door een gids door de stad heen worden geleid. We hebben nog niets gegeten en strijken neer op een veranda van een eethuis waar Lia en Yvonne ook zitten. Voor hun tafel is een bruggetje over het water wat door de stad loopt. Het is een komen en gaan van Chinezen die doen alsof ze het restaurant op de foto zetten, maar het gaat om de twee blonde dames. Als de dames dan ook nog beginnen te zwaaien, vinden de Chinezen het geweldig. We eten spinaziesoep en gebakken noodles. Alle groenten die je besteld liggen vers in het restaurant en het ziet er goed uit. De noodles zijn wel erg vet, maar de soep is heerlijk. Het is vreemd dat de Chinezen zo slank zijn met al de olie waar ze mee wokken en bakken. De winkels onderin de mooie pandjes verkopen veel hetzelfde, waaronder pasihma sjaals. We kopen twee sjaals en een wollen omslagdoek. We lopen wat door het dorpje en worden dan weer geconfronteerd met krampen. Waarschijnlijk toch weer iets verkeerd gegeten, waarschijnlijk de vette noodles. We kopen wat zoete broodjes voor het avondmaal en dan terug naar het hotel. Op de binnenplaats van ons hotel, het Lishui Jin Sha Hotel, is het erg gezellig. Onze kamers liggen allemaal aan dezelfde binnenplaats. De meeste reisgenoten zitten voor hun kamer te genieten met een hapje en een drankje. We blijven de avond lekker buiten zitten kletsen met elkaar over van alles en nog wat. Rond middernacht blazen we de kaarsjes uit en gaan we slapen.