China ons reisverhaal ... Deel 2

Slenteren door Guangzhou

Dinsdag 10 oktober. Na een douche en een ontbijt in het hotel lopen we tegen 09.00 uur het hotel uit. Onze groep staat op punt van vertrek voor een excursie. Wij gaan zelf op pad. Wij lopen richting Shamian Eiland. Dit is een stukje oud Kanton van tijdens de Franse en Britse koloniale tijd. We lopen langs een uitgerekt park wat dwars over het eiland loopt. De gebouwen zijn nog echt uit de koloniale tijd. In het park is het een drukte van belang met sportende oudere mensen en veel kinderen. De speeltuin is tevens een fitnessruimte, met allerlei toestellen uit onze sportschool. Voor de school is er een groot veld, waar kinderen een goede houding word aangeleerd. Als je goed staat krijg je een stickertje op je T-shirt. De juf gaat net zolang door totdat iedereen goed staat. Als we via de brug het eiland verlaten komen we uit op de "Quinping Lu". Deze straat is een en al verkoop van "geneesmiddelen" en gedroogde dieren, zoals schorpioen, duizendpoten, kevers, zeepaardjes, complete tijgerpoten en aapjes. Ze willen je allemaal een tijgernagel verkopen die ze uitzagen uit de tijgerpoot. Het kan echt niet, maar je kunt er niets tegen doen, behalve niet kopen. Even verderop komen we in het levende gedeelte, Ook hier zijn dezelfde dieren, maar dan levend te koop. Ook zijn schildpadjes erg populair. Gelukkig is er verderop een gedeelte met huisdieren. Althans dat denken we. Hier kun je dus vissen, parkieten, hamstertjes, katjes, hondjes met hun benodigdheden kopen. De beestjes zien er goed uit en zijn speels. Het gaat hier nog weer verder omdat ze hier hondenkleding verkopen. Het zijn pakjes, bv spiderman, voor hondjes. Lachen. We lopen verder richting metrostation. Na wat navragen is het nog tien minuten lopen. We komen uit in een grote winkelstraat waar veel jonge mensen werken. Ze staan allemaal buiten voor de winkel en klappen/zingen en schreeuwen je de winkel binnen. Ze lachen en vinden het fantastisch om op de foto te gaan en deze dan te bekijken. Er hangt een gezellige sfeer en het is een genot om zo te winkelen. De kleding is erg goedkoop. Een T-shirt voor nog geen twee euro en schoenen voor rond de drie euro. Er is hier een MC Donalds en we nemen heerlijke chocomelk met ananascake. De 10 minuten zijn reeds lang verstreken, maar weer verder naar de metro. Het staat allemaal niet duidelijk aangegeven en de mensen spreken bijna geen Engels, dus maar gewoon doorlopen. We moeten een winkelcentrum door om bij de metro te komen.

Bij de automaat staat nagenoeg bijna alles in het Chinees en de Engelse vertalingen kloppen niet. Er komt een vriendelijk jongedame, die ons probeert te helpen. Na geruime tijd is het ons duidelijk. We kopen twee muntjes. De metro is schoon en netjes. Als we onder de grond vandaan komen lopen we tegen Memorial hal aan. Rondom het gebouw is een mooie tuin. We gaan niet naar binnen, maar lopen verder naar Guangxiao Si (tempel van het glorieuze voorouderrespect) Het is een mooie tempel complex. Omdat we dit ook niet zomaar kunnen vinden pakken we het boek erbij om te zoeken. Zodra we het boek openen willen mensen je alweer helpen. Op het plein voor de tempel is een hoog gehalte van bedelaars, die je ook daadwerkelijk lastig vallen. Dit is natuurlijk wel begrijpelijk, maar eten willen ze niet. Het tempelcomplex is mooi en zit bijna net zo in elkaar als in Hongkong, dus we gaan op zoek naar de Pagode Liu Rong Si. We komen er niet uit en vragen een jong stel om ons te helpen. Ze kennen zelf de pagode niet, maar kunnen ons wel helpen met de straatnaam. Na wat zoeken komen we toch aan. We beklimmen de pagode. Het is een mooi groot complex. De dakranden hebben een mooi complex snijwerk van vogels insecten en leeuwen. Er is een gebed aan de gang waar monniken zitten te brommen (bidden) en waar om de zoveel tijd een gong gaat. Heel apart. Om de pagode van 57 meter hoog te beklimmen moet je bij elke laag even buiten om lopen om de volgende trap omhoog te nemen. Omdat de rand waarop je loopt maar heel smal is en het hek eromheen niet echt hoog, speelt de hoogtevrees parten en stoppen we bij vijf hoog. Vanaf daar hebben we ook een geweldig uitzicht op het complex en een stukje van de stad. Het is inmiddels best warm geworden. We frissen ons op bij de gelukkig vrij schone toiletten waar stromend water is. Het is al 15.00 uur en we nemen een taxi terug naar het hotel om daar wat te eten. Omdat we dichtbij de waterkant zitten nemen we na het eten nog een ijsje mee naar een bankje bij de rivier. Tijdens het eten hebben we wel veel bekijks. Na een heerlijke wandeling langs de rivier, nemen we een douche en rond 19.30 uur gaan we eten met een groepje van twaalf man. We eten in een best een luxe lounge bar-restaurant. Omdat we lekker buiten willen eten, moet bijna het hele terras verbouwd worden om met z´n allen aan één grote tafel te kunnen zitten. Dit wordt netjes geregeld. We bestellen van alles wat en langzaam maar zeker komt de tafel vol te staan. Het smaak allemaal erg goed. Het vreemde is wel dat ze beginnen met de vleesgerechten en eindigen met de soep. Het is even wennen. Tegen 22.00 uur lopen we nog even door naar de "Heineken beer garden". Bij aankomst worden we aangevallen door een groep mooie jonge meiden die in een outfit lopen van een biermerk. Als je hun biermerk besteld, krijgen zij een bonus. Ze doen dus echt hun best. Leuke dag met mooi weer en een gezellige avond.

Met de bus naar Yangshuo

Woensdag 11 oktober. Omdat we om 08.00 uur moeten verzamelen, staan we redelijk vroeg op, maar als we willen ontbijten in het hotel blijkt dat de kok zich verslapen heeft. Het duurt dus iets langer. We vertrekken toch nog op tijd en met een klein busje worden we naar het grote busstation gebracht. We stappen daar op een lijndienstbus voor een reis van tien uur naar Yangshuo. Onderweg stoppen we drie maal om te plassen op ontzettende stinkende toiletten of voor een rookpauze. Bij de eerste stop krijgen we een maaltijd aangeboden. Deze zit bij de busreis inbegrepen en bestaat uit rijst met diverse gerechten die we uit mogen zoeken. De busreis verloopt goed en het landschap verandert. Je ziet de Karstbergen oprijzen. Mooie omgeving. Tegen 19.30 worden we opgewacht door Ruby. Paul en zijn zwangere vrouw Ruby zijn onze gidsen hier. Sebastian is erg te spreken over hen, dus dat beloofd wat. Als we met een klein busje naar het Friendschip hotel worden gereden zien we al dat het hier drukker is met toeristen dan dat we gewend zijn. Yangshuo is het eerste Backpackers stadje van China. Er is hier van alles te doen en te koop. Vanavond gaan we bijna de hele groep eten bij het eethuis van Paul en Ruby "The Green Lotus". We kunnen heerlijk buiten op het terras zitten en er is genoeg te zien, dus vervelen doen we ons niet. Ook het eten is echt heerlijk. Het nadeel/leuke is dat er allerlei mensen aan tafel hun waren komen aanbieden. Dit loopt uit de hand als een oude man aan onze tafel komt en zijn fluiten die hij zelf gemaakt heeft komt verkopen. Er wordt gehandeld, gezongen (vader Jacob) en muziek gemaakt. Het terras heeft veel bekijks gekregen. Uiteindelijk gaat Berry rond met de hoed van de oude man en haalt een fooi op voor de man. Verder geniet de man van een glaasje wijn en verkoopt hij ook nog een paar van zijn fluiten. Hij weet niet wat hem overkomt, maar vindt alles goed. Tegen 0.00 uur lopen we terug richting hotel.

De omgeving van Yangshuo

Donderdag 12 oktober. We mogen weer uitslapen. Tegen 08.00 uur drinken we thee op onze kamer en gaan daarna voor het ontbijt naar Jimmy, waar ze heerlijke yoghurt met een groot bord vers fruit hebben en voor Berry natuurlijk een engels ontbijt, want het is natuurlijk een Engelse tent. We zitten heerlijk op de veranda. Tijdens het eten komen er diverse "gidsen" aan tafel die met ons op stap willen. Ze geven tips en gaan dan een dag met je mee. In de ruil daarvoor vragen ze een vergoeding. Er is duidelijk verschil en de meeste hebben een boekje bij zich waar ze de mensen die eerder met hen op stap geweest een verslag in hebben laten zetten. Goede reclame. We lopen zelf wat door het gezellige dorpje en genieten van de ongedwongen sfeer. Het is overal een drukte van belang. Tussen de middag nemen we wat te eten in de Blue Lotus. Ze hebben daar heerlijk sissling beef. We gaan vanmiddag op stap met Paul, die ons diverse kleine dorpjes laat zien. Eerst rijden we met een bus naar Fuli waar we een wandeling maken over een mooi smal pad waarvan we een fantastisch uitzicht hebben op de rivier en de karstbergen. Het is schitterend weer en we hebben helder zicht. We lopen verder door het dorpje. Je merkt wel dat er meer toeristen komen en dat de mensen er aan gewend zijn, omdat ze ons bij het begin al op staan te wachten en vrolijk dansen. In dit dorpje is ook een kleine werkplaats waar grote waaiers en papierrollen worden gemaakt. Na een half uur gaan we met de bus naar een kleiner dorpje waar nog geen toeristenkraampjes staan. Het is heerlijk rustig en we lopen door de smalle straatjes. Hier lopen de dieren gewoon los. Je kunt zien dat mensen er van alles aan doen om alles voor elkaar te krijgen en zijn dus ook druk aan het bouwen/verbouwen aan de veelal stenen woningen. Je ziet hier ook dat er boven de deuren van een nieuwbouw woning een soort versiering hangt met graan en rode linten. Dit is om de boze geesten buiten de deur te laten en felicitatie met hun huis. Je moet het zien als bij ons pannenbier. , dit is een dorpje wat nu nog bijna zonder toeristen leeft, maar op de nominatie staat om net zo te worden als Yangshuo. Hier is nog bijna alles zoals Yangshuo ook ooit was. Het ziet er stoffig uit en de mensen leven nog gewoon zonder toeristen stalletjes. Hier stappen we op de boot. Het is inmiddels 17.00 uur en we maken een mooie boottocht van een uur over de rivier dwars door het karst landschap. We stappen op bij het punt waar de een gedeelte de karstbergen is gebruikt voor de afbeelding op het chinese 20 yen biljet. Het is heerlijk relaxed om met een boot te varen. Na deze ontspannende boottocht gaan we eten. We eten heerlijk in een grote schuur waar de TL verlichting brand en de beestjes op de verlichting afkomen. Ook hier bestaat het eten uit meerdere gerechten die op tafel worden gestald en dat je kunt nemen wat je wilt. Even uitbuiken, en daarna gaan we weer de boot op om de Aalscholvissers te bekijken. Deze vissers staan op een smalle bamboevlot met daarbij een stuk of tien aalscholvers, die voor hem "vissen". De vissen worden gelokt dmv een grote lamp. Het is bijzonder om dit te zien, maar ik vind het niet erg als ik achteraf hoor dat dit puur nog alleen maar voor de toeristen is, omdat ze zelf tegenwoordig op andere methode vissen. Bij de vogels is het strottenhoofd half dicht geknepen dmv een touwtje. Door het touwtje kunnen ze geen grote vissen doorslikken. Als ze wel grote vissen vangen worden de vogels via een touwtje wat aan de poten van de vogels vastzit, op een stok getrokken en word de vis uit de bek gehaald om opnieuw het water in te gaan. De kleinere vissen worden wel opgegeten door de vogels. Deze vogels duiken ook best diep in het water om de vis te pakken. Het is een samenspel tussen visser en vogels. Omdat het puur voor de toeristen is krijgen de vogels na afloop toch de vis te eten en kunnen we naar hartelust de vogels fotograferen. Hierna gaan we met de bus richting Hotel waar we nog een afzakkertje nemen in een leuke tent in de buurt van ons hotel. Omdat het niet gebruikelijk is dat er alleen maar gedronken wordt in een restaurant, snapt het personeel er niets van en gaat er het nodige fout. Dat zorgt voor leuke reacties op het terras onder de Chinese bezoekers. Er zijn hier ontzettend veel Chinese toeristen.

Yangshuo

De omgeving van Yangzhuo

Vrijdag 13 oktober. Na een lekker kopje thee op de kamer nemen we een ontbijtje bij Lu Lu's café. Omstreeks 09.00 uur hebben we afgesproken met een groep van acht personen om vandaag te gaan fietsen. Ger en Ria hebben gisteren Marcel, een gids, leren kennen waar ze een goed gevoel bij hebben. We spreken een mooie prijs af voor een fiets, gids, bamboevlot en het beklimmen van de "Moonhill" . We halen onze fietsen op en gaan op weg. Onderweg komt Berry erachter dat we de verkeerde kant op gaan. Nou ja dan maar de route andersom. We waren al bekend met eigenwijze gidsen in andere landen, maar hebben geen idee dat dit in China ook zo zou zijn. Helaas, de gids Marcel heeft contacten met zijn eigen mensen waar hij`zaken mee doet. We fietsen eerst naar "Moonhill" . Dit stond eigenlijk in de namiddag gepland, maar ja. Voordat we daar zijn komen we langs de grotten. Op zich erg leuk, maar dit wilde wij niet ivm tijdgebrek dat we dan zouden hebben. Er ontstaat een discussie waar Marcel niet blij mee is. We gaan niet de grotten in en fietsen verder naar de "Moonhill" . Als we het terrein van de "Moonhilll" op komen rijden en we in het zicht komen van de verkoopsters, zijn we bijna niet meer veilig. We worden letterlijk bestormd door de verkoopsters die van alles aan de man willen brengen. Nadat we de fietsen hebben gestald lopen ze met ons mee de trappen van de "Moonhill" op. Helaas voor ons, want ze hebben waaiers bij zich en elke keer als ze wapperen komt er een enorme zweetlucht vrij bij hen. We vragen beleefd of we aub alleen mogen lopen, maar dit dringt niet door. Het is een hele klim omhoog en na een paar weken niet sporten valt dit niet mee. Het is aardig warm (30 graden en onbewolkt).Boven aangekomen staat het eerste uitzichtpunt vol met verkoopsters die allemaal lopen te wapperen met hun waaiers. Omdat er maar weinig plaats is om te staan, besluiten we om na een hele korte pauze door te lopen naar boven. Als we verder lopen staat er een bord dat de verkoopster niet verder mee naar boven mogen, dus eindelijk rust. Achteraf begrijpen we wel dat de verkoopsters dit ook niet doen. Het is een beste klim via een smal pad, dat bestaat uit grote stenen, omhoog . Bovenop zijn we nog maar met ons groepje en kunnen we genieten van het uitzicht. Jammer dat het wat nevelig is want dit beperkt het uitzicht aanzienlijk. We aanvaarden de weg naar beneden en halverwege komen we de verkoopsters weer tegen die ook vrolijk weer mee naar beneden lopen. Gelukkig is de weg naar beneden een stuk minder vermoeiend, maar halverwege beginnen de spieren in opstand te komen. Als we beneden aankomen, krijgen we in de vorm van een heerlijk koud drankje een beloning van Henny. Zij is niet mee naar boven gegaan en heeft hier rustig anderhalf uur zitten wachten. We zijn best uitgeput en dorstig, dus het is een goed/lief plan van haar. Marcel onze gids dringt aan dat we hier iets moeten eten (zekere aandelen), maar we hebben geen trek ondanks dat het 13.15 uur is. Teleurgesteld legt de gids zijn " vrienden" uit dat we niets willen eten. We fietsen verder naar de bamboe vlotten en vragen nogmaals aan Marcel waar we nu precies zitten. Dit omdat op deze boot de fietsen niet meegaan en dit wel was afgesproken. Het blijkt dat hij dus weer een eigen mannetje heeft waar we met de boot gaan. Alleen deze boot gaat maar een klein stukje rivier op en daarna weer terug. Dit is niet de bedoeling en er ontstaat dus weer een discussie. Na veel gepraat fietsen we verder langs de rivier de Li. Het is echt mooi, maar door deze discussies geniet je er minder van. We wijzen nu zelf aan waar we heen willen. Weer moest hij dus zijn " aandelen" teleurstellen. ïnformeerd naar de prijs, maar deze is duurder als je zonder gids gaat. Vreemd maar waar. Gelukkig is de boottocht over de Li erg de moeite waard en we komen na vijf minuten al helemaal tot rust. De boottocht duurt anderhalf uur en het is echt genieten. Tijdens de tocht gaan we diverse watervalletjes af. Omdat wij als westerlingen erg zwaar zijn komen we soms vast te zitten en moeten we eraf getrokken worden. Ook moeten we twee maal de boot uit omdat de afgrond zo groot is dat we niet kunnen blijven zitten. Op een plaats staat zelfs een fotograaf die foto's neemt die we kunnen na bestellen. Hoezo toeristisch. Het is wel leuk omdat de meeste toeristen Chinezen zijn, die allemaal hun zwemvestje aan hebben en onderweg worden toegezongen door een dame die met een megafoon op het vlot staat. Bij het eindstation kun je natuurlijk de foto bestellen en we maken een mooie deal. Na deze heerlijke relax trip, fietsen we terug en rekenen af met Marcel. Vanavond eten we bij de " Stone Rose" waar we sissling schrimps en pizza eten. Omdat we weer op het terras zitten worden we dus weer aangesproken door diverse gidsen. Na de ervaring van vandaag hebben we daar nu even de buik van vol. Hierna gaan naar een enorme lichtshow die dagelijks wordt gehouden in het karst landschap. De bergen en het water zijn het decor. Met een busje worden we afgezet bij het " theater" , waar 3000 bezoekers in kunnen. De voorstelling wordt gemaakt door 1000 mensen en is erg mooi. Vooral de licht effecten en de dans met rode linten in het water is geweldig. Tegen het eind van de voorstelling wordt het onrustig omdat de gidsen de mensen voor de drukte weg willen hebben en beginnen lawaai te maken. Jammer dat dit gebeurd. Na de show nemen we nog een biertje en ijsje bij de " Green Lotus" waar we nog wat nakletsen met Sebastian.