China ons reisverhaal ... Deel 4
Lijiang op de fiets.
Zaterdag 21 oktober. Vandaag nemen we de tijd om Lijiang te bekijken. Het weer is opgeklaard en het zonnetje komt erdoor. Na een lekker ontbijt op het terras voor onze kamer, lopen we via het centrum richting Black Dragon Park. Onderweg komen we het beeld van Mao Zedong tegen. Het is een groot statig beeld waarvan de rechterhand is geheven. Bij het beeld huren we fietsen en fietsen verder naar het Black Dragon Park. Het is een mooi rustig park en het is genieten van de rust en het mooie weer. Waarschijnlijk heeft de rust te maken met de entreeprijs van het Black Dragon Park. Deze is voor de gewone chinees erg hoog. Na enige tijd strijken we neer op het terras van het theehuis waar we een heerlijke pot groen thee bestellen, die elke keer weer bijgevuld wordt. Je merkt dat hier in Lijiang de prijzen allemaal iets hoger zijn, maar het uitzicht en de rust maken het meer dan de moeite waard. Er komen steeds meer mensen uit de groep op het terras zitten en het wordt weer heel gezellig. We maken wat mooie foto's van de brug in het park met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de berg en lopen terug naar onze fietsen. Na een heerlijke lunch bij KFC fietsen we richting Baisha. Als we aan het fietsen zijn denken we wel dat het best ver is, maar we hebben achteraf de verkeerde weg genomen en keren om. Er trekken zich donkere wolken samen boven Lijiang en we zetten er een tandje bij. Fietsen weer terugbrengen en lopen naar het dorp. Het begint te regenen, maar het is van korte duur. Bij het centrale plein is het een drukte van belang . Het wemelt van de Chinezen. Ze maken ontzettend veel lawaai en zijn erg druk. Op de hoek van het plein is een tentje waar we op de tweede verdieping heerlijk op het piepkleine terrasje kunnen zitten, met een fantastisch uitzicht over de oude stad en het centrale plein met Chinezen. Na dit rustpunt terug naar het hotel, waar op de binnenplaats nog de laatste nieuwtjes worden uitgewisseld. Vanavond bij Don Papa eten. We hebben dit -bakkertje- restaurant ontdekt toe we op zoek waren naar een ontbijtplaats vlakbij ons hotel. De hele groep eet er nu en het is er prima. We gaan voor de vegetarisch pizza met fruit. Na het eten lopen we samen met Jaqueline en Helanita door dit prachtige -kitsch- verlichte dorp. Het is even wennen, maar er hangt wel een gezellige ontspannen sfeer. De Chinezen zitten in de cafe's/eethuizen en zingen/schreeuwen tegen elkaar. Het gaat er flink op. Heel apart. In het dorp is ook een groot hotpot plein waar mensen een pan met kokend water of bouillon voor zich op tafel hebben staan. In de kraampjes op het plein liggen allemaal verse producten voor in de hotpot. Het is een byzonder schouwspel. Hier komt ook veel drank aan te pas en het is dus erg lawaaierig. Gerochel en gesmek maken het compleet. Het ziet er allemaal gezellig uit.
 |
 |
 |
|---|
Leshan
Zondag 22 oktober. De wekker gaat om kwart voor zes. Na een kop thee en een stuk suikerbrood brengen we de koffers naar de balie waar deze worden opgehaald door kruiers op fietsers. We verzamelen bij de balie en er wordt gezongen voor Henny want die is vandaag jarig. Er is wat onduidelijkheid over waar de bus komt, maar we lopen gewoon Sebastian achterna en het zal best goed komen. Het lost zich vanzelf op en de koffers gaan apart met een wagen, dit na aanleiding van de vorige keer ivm ruimte gebrek in de bus. We hebben dit keer een oudere bus, waarvan de zitplaatsen ruimer zijn. We rijden door een mooi landschap en dalen heel langzaam. Omstreeks 11.00 uur stoppen we om te eten. We eten heerlijk buiten op het terras, waar een heerlijke maaltijd voor ons wordt klaargemaakt in de open keuken. Het ziet er allemaal niet erg fris uit, maar het eten is weer heerlijk en we genieten daarbij ook van het zonnetje. Het toilet is wederom een excursie. Het zijn twee stenen naast een geul die een paar meter diep is (gelukkig). De inhoud van de geul ziet er niet fris uit, en worden ook niet regelmatig schoongemaakt. Broekspijpen omhoog neus dicht en voor je uit kijken, dan is het zo gebeurd. Rond 12.00 uur rijden we weer verder om tegen 16.30 uur bij het treinstation in Panzihue aan te komen. De rit van anderhalf uur door deze vieze industriestad is niet mooi en het stinkt er ook. De koffers zijn ook al op het station en na een controle zetten we die neer in de VIP wachtruimte van het treinstation. We nemen tijdens de wachttijd een heerlijk kop noodles soep bij een tentje buiten het station, waar ze een Nederlandse kaart hebben en kopen wat voor onderweg in de supermarkten. Tegen 18.30 mogen we het perron op en gaan op zoek naar wagon 10. Het is een luxe wagon met coupes voor vier personen. Bergruimte is ook geen probleem, want onder de bedden en bovenop de gang is ruimte genoeg. We zitten vlakbij twee verschillende wasgelegenheden en ook het toilet is weer dichtbij. We gaan redelijk vroeg slapen omdat we morgen een drukke dag hebben ivm een verandering in het programma. De regering heeft ons hotel in Leshan in bezit genomen en wij hebben dus geen slaapplaats in Leshan. Omdat Henny jarig is vandaag hebben we flessen -champagne- en wordt er weer gezongen.
 |
 |
 |
|---|
Chengdu met de trein.
Maandag 23 oktober. Vannacht heeft het hard geregend en het is heerlijk als je in de coupe ligt en de regen op het dak hoort kletteren. We worden tegen 05.45 uur gewekt door Sebastian. Wassen, toilet, koffer pakken en om 06.15 de trein verlaten want deze gaat nog verder. De bus staat al klaar en we rijden naar -ons hotel- om te ontbijten. Het ontbijt is goed en de rest van de groep gaat met de bus naar de grote uitgehouwen Boeddha. Wij gaan samen met Sebastian fietsend in een fietsriksia naar de waterkant om vanaf daar met een taxi naar de overkant van de rivier te gaan. Het is best nog wel een eindje rijden. Bij de ingang van de Boeddha is het nog erg rustig en we kopen kaartjes. We lopen rustig omhoog en kunnen dus rustig alles bekijken. We bekijken wat tempeltjes en dan staan we ineens oog in oog met het oor/hoofd van de Boeddha. De Boeddha is 71 meter hoog en is uitgehouwen in het rode zandsteen van de heuvel. Een monnik genaamd Haitong besloot in 713 een heiligdom in de rots te maken ter bescherming van de passerende boten. Er staan overal dranghekken, maar er is nog niemand dus we kunnen gerust even heen en weer lopen op de trap. We maken wat leuke foto's en langzaam beginnen er ook al wat Chinezen binnen te stromen. Ook deze willen leuke foto's maken, maar dan voornamelijk van zichzelf. Verder door het mooie aangelegde park richting brug. De brug is werkelijk schitterend en we lopen over de brug naar de overkant. Hier moeten we vele trappen omhoog en komen uiteindelijk uit bij een mooie tempel, de Wuycu Temple. Vanaf daar gaat het alleen maar naar beneden en komen we uit bij de boot die ons uiteindelijk langs de Boeddha moet varen. We worden met de boot bij de kade afgezet waar vanmorgen de tocht begon. Even wat eten en Sebastian had een plaats aangewezen waar we wel wat konden eten. Als we de straat inlopen staan de eigenaren aan beide kanten te schreeuwen voor klandizie. We gaan zitten aan de ronde tafel buiten en bestellen wat te eten. We hebben een visgerecht besteld. We zien dat er een vis in een net naar lucht aan happen is en daarna achter ons wordt opengesneden en schoongemaakt. Even later krijgen we hem gebakken op een schaal. Ook de buren hebben een visgerecht besteld en deze vis wordt naast ons tafeltje op de grond gegooid tot tweemaal toe. De eetlust wordt wel minder. We hebben ook een kipgerecht besteld, maar ik denk dat deze al dood is, want dit gerecht komt snel op tafel. Omdat de gerechten allemaal vers gemaakt worden duurt het allemaal wel iets langer en omdat we om één uur terug moeten zijn bij de bus moeten we wel veel laten staan. Het eten is heerlijk. We nemen een taxi terug naar het hotel waar de groep al op ons wacht. We gaan met de bus naar Chengu. In de bus is het een oase van rust, bijna iedereen slaapt. Omstreeks 15.30 uur komen we aan bij ons hotel, het Taiji Business Hotel, wat iets buiten de stad ligt. Dit merk je niet, want het is best druk. Chengdu is een compacte moderne stad en heeft een ontspannen sfeer. Er wonen ongeveer 13 miljoen mensen. Na een douche en een klein wasje nemen we de taxi die ons naar de stad brengt. Dit is ongeveer 4,5 km en best druk. De taxi is uitgerust met een ijzeren hekwerk rondom de bestuurder. Opmerkelijk. Na wat omzwervingen komen uit bij het hele moderne Chengdu waar de beter gesitueerde Chinezen zich vermaken. Hier zie je de in merkkleding geklede jeugd met de modernste mobieltjes lopen, Alle ketens zijn hier aanwezig, van de Pizzahut tot MC Donalds. Het is net Amerika, qua Neon, maar ook als je de prijzen ziet. We eten bij de pizzahut. Er zitten veel moderne jonge chinezen te eten. Zij kunnen het zich vast permiteren, de prijzen zijn fors voor chinese begrippen.
 |
 |
 |
|---|
De reuze panda's in Chengdu.
Dinsdag 24 oktober. Vandaag is het best fris (20 graden). We gaan naar het Panda Research centrum. Het in 1997 opgezette park heeft al meer dan 27 reuzenpanda's grootgebracht. We zijn lekker vroeg en omdat de beren gevoerd worden lopen we door naar de volwassen dieren, zodat we ze ook in actie kunnen zien. Een volwassen panda weegt ongeveer 200 kilo. Er wonen hier ongeveer 40 panda's, waarvan ook een gedeelte rode panda's. Deze panda's zijn zo lui/moe dat ze geen zin in seks hebben. Ze kunnen zich uit zichzelf bijna niet voortplanten. Vandaar dit research centrum om de voortplanting een handje te helpen. Als we de eerste panda zien, lijkt het inderdaad wel of deze al dood is. Iets verderop zijn ze iets levendiger. Het is een heerlijk gezicht om deze loge beesten hun maaltijd zien eten. Ze eten per dag ongeveer 15 tot 30 kilo bamboe. Geen wonder dat ze moe zijn. Daarvan wordt maar 20% verteerd. We lopen verder naar de veel kleinere en beweeglijkere rode panda's. Het wordt drukker in het park en de Chinesen willen maar 1 ding en dat is op de foto met een panda, dus vooraan de rand is het dringen. Ze houden dus ook nergens rekening mee en dringen gewoon voor of lopen zo door het beeld. Wij lopen door naar de -nursing-, waar de jonge pasgeboren panda's worden verzorgd. Omdat panda's erg klein geboren worden (100 gram), moeten ze verzorgd worden door personeel dat dag en nacht met ze bezig zijn. Meestal word er een tweeling geboren bij de moeder en weet de moeder niet wat ze moet doen. Ze begint dan te spelen/gooien met het kleine beestje, omdat dit lawaai maakt. Daarom moeten ze dus bevrijd worden uit de klauwen van de moeder. Er liggen vier kleine panda's van ongeveer acht weken oud, die om de beurt gevoed, gemasseerd en geholpen wordt met de ontlasting. Deze beestjes kunnen niets zelf. In het centrum draait ook een film over de voortplanting van de panda's. Erg interessant. We lopen daarna nog een keer terug naar de volwassen panda's. Op dit moment worden ze weer gevoed. Ze worden geroepen door de verzorger en liggen vlak voor ons heerlijk te eten. Als je ze zo ziet zijn het echte knuffeldieren. Het is een waar genot om dit te zien. Na deze geweldige ervaring, terug naar de bus waar we worden overspoeld door verkoopsters die spullen aanbieden waaronder natuurlijk pandabeertjes. We gaan overstag en kopen een kleine knuffel. Hierna zet de bus ons af bij de Wenshu Yuan tempel. Voordat we het terrein oplopen komen we door de wijk waar de tempel gelegen is. Dit is geheel nieuw aangelegd in de originele stijl. Erg mooi om te zien met onderin de pandjes allemaal luxe winkels. We lopen wat over het terrein, maar omdat deze tempel erg bekend is ze ook commercieel. De tempel is rond 700 gesticht, maar de huidige indeling met 5 zalen en stamt uit de Ming periode. Met de taxi naar het hotel en aan de overzijde van ons hotel een heerlijk gebakje kopen, die we opeten op onze kamer. Tegen 13.15 uur nemen we weer een taxi naar de andere kant van de stad, naar een Taotische tempel, de Qingyang Temple. Het is een schitterend complex uit de Ming en Tang periode. Het valt op dat er veel schilderwerk, waar heersers op geschilderd zijn en ook het Ying Yang teken komt regelmatig voor. Het hele complex draait om draken die hier dus ook terug te vinden zijn. We nemen een kop thee in een niet commerciele theehuis en genieten van de mensen om ons heen. We hebben een bloementhee die heerlijk ruikt en smaakt. Ook hier wordt de thee om de haverklap weer wordt bijgevuld met heet water. Over het algemeen zitten hier de oudere Chinezen die aan het kaarten, breien en praten/dutten zijn. Ook worden er pelpinda's gegeten en de basten worden op de grond gegooid. Hier lopen weer mannetjes voor die de basten weer opvegen en zo heeft iedereen het naar zijn zin. Deze mensen proberen ook een praatje met je aan te gaan. Leuke ervaring in een heerlijk relaxte sfeer. Chengdu staat bekend om dit soort theehuizen. De meeste zijn tijdens de revolutie gesloten omdat daar teveel de problematiek besproken zou worden en de regering daar niet op zat te wachten. Jammer. In de buurt bij deze tempel ligt een hele mooie wijk met ontzettend mooie, voornamelijk houten, gebouwen. Deze doen tegenwoordig dienst als winkel en hotel. Een stuk verderop gaat een school uit. Deze kinderen hebben allemaal luxe rugtasjes, waarschijnlijk is het een betere buurt. We hebben het gevoel dat de mensen hier niet zo heel arm zijn. In de steden leeft het ook minder omdat de meeste mensen wel werken. Tegen het eind van de middag krijgen we honger en gaan op zoek naar een eethuis waar de lokale gerechten te krijgen zijn. Berry had wat recepten opgezocht. Helaas kunnen we niets vinden, mede omdat de meeste Chinezen geen engels spreken. Als we langs een uitpuilend eethuis komen proberen we het nogmaals. Ook hier geen engels, maar wel honger. We lopen langs de tafels om te kijken wat we kunnen bestellen. Het lokaal is verlicht met tl buizen. Een meisje wat zo vriendelijk is om ons te helpen, snapt onze bedoeling en vertaald onze gebaren naar het meisje achter de balie. We worden naar een vrijgekomen plaats gebracht bij een jongeman aan tafel. Even later krijgen we het eten wat we besteld hebben (nasi met aardappelkoekjes en kipnoodlessoep). Als de jongeman is uit gegeten/gesmekt, komen er twee jongedames in uniform bij ons zitten die redelijk goed engels spreken. Ze werken in een winkel en verdienen daar 80 euro per maand. Ze werken twaalf uur per dag. Het ene meisje heeft in een vier sterren hotel gewerkt en spreekt daarom goed engels. In dat hotel verdiende ze bijna het dubbele, maar moest daar nog meer voor werken. Na deze lekkere en gezellige maaltijd gaan we op zoek naar wat te drinken, want dat was niet te koop in dit eethuis. We komen uit bij een heuse supermarkt en kopen heerlijke yoghurtdrank, fruit en kruiden. Even een ijsje bij de MC en dan een taxi terug naar ons hotel.
 |
 |
 |
|---|