Israël ons reisverhaal

Vertrek naar Eilat

Woensdag 25 januari. Vroeg in de ochtend staan we op voor onze reis naar het zonnige Eilat. De lucht op Schiphol is gevuld met opwinding, wetende dat we een avontuur tegemoet gaan. De veiligheidscontrole valt mee, en met ruim de tijd voor de vlucht vinden we comfortabele plekken bij de nooduitgang voor extra beenruimte. De vlucht is rustig, en we landen op het voormalige militaire vliegveld OVDA, omringd door een betoverend landschap van kleurrijke bergen. Een bus voert ons door de woestijn naar Eilat, en de schoonheid van de omgeving raakt ons. Het gevoel van in Israël te zijn, omringd door geschiedenis en natuurlijke pracht, is werkelijk bijzonder. Ons appartement, “Royal Park,” grenst aan een zoutpan, waar het kunstmatige bekken zeewater omzet in zout. Ondanks het nabijgelegen kleine vliegveld ervaren we weinig geluidsoverlast, vooral omdat het voornamelijk kleine sportvliegtuigen zijn. Met de klok rond vier uur wagen we ons naar buiten om de omgeving te verkennen. De boulevard langs een prachtige lagune verwelkomt ons met majestueuze hotels en indrukwekkende jachten. In het licht bewolkte weer van ongeveer 24 graden voelt het als een verademing na de koude temperaturen thuis. Verder langs de boulevard komen we uit bij een hypermodern winkelcentrum, waar onze tassen grondig worden gecontroleerd. Een beetje vreemd, maar het geeft ook een geruststellend gevoel van veiligheid. De bovenste verdieping van het winkelcentrum onthult een “Food Plaza” die doet denken aan Amerikaanse stijl. Na een culinaire ontdekkingsreis langs verschillende eettentjes kiezen we voor “Asian Food.” Loempia’s, soep, een royaal bord met kip en cashewnoten, rijst, gebakken banaan en ananas als toetje sieren onze tafel. Het uitzicht vanaf het buitenterras, met de met 1001 lampjes verlichte boulevard, is adembenemend. In de verte ontwaren we zelfs de Jordaanse stad Aquaba. Na deze smakelijke ervaring wandelen we rustig terug naar ons appartement, wetende dat deze vakantie veel moois belooft. Eilat, met zijn mix van natuurlijke schoonheid, historie en moderne geneugten, wacht op ons om ontdekt te worden.

Eilat

Donderdag 26 januari. De dag begint voor ons uitgerust en ontspannen. Met wat restjes van gisteravond als ontbijt, genieten we van de nieuwe waterkoker in het appartement voor een snel kopje koffie of thee. Het gemis van een fornuis wordt duidelijk, aangezien zelf koken hier niet gebruikelijk is en verse producten schaars zijn. Rond tien uur ontmoeten we Monique, onze energieke reisleidster, die ons al in de bus opviel. Haar kennis over de omgeving is indrukwekkend, en na een informatieve meeting lopen we met hoofden vol nieuwe inzichten naar buiten. Het vooruitzicht van maandag brengt al anticipatie: een bezoek aan Jeruzalem en een duik in de Dode Zee staan op het programma. Maar vandaag besluiten we te genieten van het zwembad in ons appartement, blijkbaar een welverdiende pauze. In de warme zon nestelen we ons op comfortabele ligbedden, waardoor de dag tot nu toe ontspannen verloopt. Tegen het einde van de middag verkennen we het oude gedeelte van Eilat, dat misschien niet bijzonder is, maar wel een prachtig uitzicht biedt over Eilat en Jordanië. Op de terugweg besluiten we om weer in het winkelcentrum te gaan eten, en na een smakelijke maaltijd nemen we de lange route terug naar ons appartement, genietend van de avondwandeling. Onderweg passeren we een gezellige plek genaamd "Aroma," waar veel lokale Israëliërs lijken te komen. De koffie, brownies, sandwiches en salades zien er verleidelijk uit, en de muziek voegt een fijne sfeer toe. Misschien een goede optie voor het diner van morgen. Terwijl de zon langzaam in de zee zakt, reflecteren we op een dag vol ontdekkingen en kijken uit naar wat morgen in petto heeft.

Eilat --- Migdalor Beach

Vrijdag 27 januari. Om acht uur ontwaken we met de zon die al hoog aan de strakblauwe hemel schittert. Op ons terras genieten we van een rustige kop thee, hoewel we net niet volledig in de ochtendzon zitten. Besloten wordt om bij Aroma te ontbijten, waar de vruchten/yoghurt/muesli beker mijn aandacht trok. Het ontbijt van Berry is overweldigend, met eieren, salade, spek en brood, afgetopt met twee royale bekers cappuccino. Na dit verrukkelijke ontbijt begeven we ons richting de Jordaanse grens, waar de weekenddrukte duidelijk voelbaar is. In de middag staat een taxi klaar om ons naar "Migdalor Beach" te brengen, nabij de Egyptische grens. Deze plek, op 8 km afstand van Eilat, staat bekend om zijn vuurtoren op de heuvel aan de overkant van de weg. Migdalor Beach biedt niet alleen de mogelijkheid om te eten en koud bier te drinken, maar ook om te zwemmen, duiken en te genieten van een spectaculair koraalrif. De gratis ligbedden trekken niet alleen toeristen maar ook veel locals die van hun weekend genieten. De wind maakt het water aanvankelijk fris, maar de aanblik van prachtige vissen motiveert ons om toch te gaan snorkelen. In het water vallen de kleurrijke koralen op, en het voeren van brood brengt de vissen verrassend dichtbij. Het is een magische ervaring, met kleuren die je zelden ziet. Na een verkwikkende douche op het strand genieten we van de warme zon. Bij zonsondergang maken we de wandeling terug, zo'n 6 à 7 km, maar elke stap waard vanwege de prachtige omgeving. Terug bij Aroma sluiten we de dag af met een smakelijk diner – een kipfilet sandwich en linzensoep met gebakken brood. Een perfecte afsluiting van een dag vol ontdekkingen en genietmomenten.

Zwemmen met dolfijnen

Zaterdag 28 januari. Na een smakelijk ontbijt bij onze favoriete eettent, begeven we ons naar Dolphin Reef Beach, een klein paradijselijk stukje strand langs de Rode Zee in het zuiden van Eilat. Met een lengte van 50 meter strekt het zich uit langs een kustlijn die wordt omarmd door de warme zon. In een afgesloten gedeelte van het strand, afgebakend door een net van de open zee, bevindt zich een magisch koraalrif waar je de unieke ervaring hebt om te zwemmen met dolfijnen. Wilma, gehuld in een wetsuit, ontvangt instructies van een vriendelijke dame voordat ze het water ingaat. Meteen komt de imposante mannelijke dolfijn, genaamd Cindy, nieuwsgierig kijken en zwemt zij aan zij met haar. Het schouwspel is adembenemend. Onder de begeleiding van de instructrice zwemt Wilma tussen de dolfijnen, die lijken te willen spelen. Een moeder en haar jong zwemmen harmonieus onder elkaar door, en de schoonheid van dit moment is werkelijk ontroerend. Naarmate de tijd verstrijkt, komen de dolfijnen dichterbij. De instructrice daagt ze uit met plastic ringen die ze behendig terugbrengen. In totaal zijn er negen dolfijnen, waarvan er vijf speels om Wilma heen dartelen. Een half uur lang leeft ze in een betoverende roes. Berry, van boven het wateroppervlak, legt dit magische schouwspel vast in prachtige foto's, inclusief het speelse samenspel en het voeren van de dolfijnen. Tegen 15.00 uur betrekt de lucht en worden de dolfijnmomenten afgesloten. Op het strand genieten we van een laatste maaltijd voordat we met de taxi terugkeren naar ons appartement. Een warm bad vervangt het zoute zeewater, en hoewel de dolfijnen daar niet zijn, koesteren we de herinneringen aan deze onvergetelijke dag. We verdiepen ons in een boek, genieten van de rust en laten de magie van de dolfijnen nog lang nagalmen in onze gedachten.

Timna Park

Zondag 29 januari. Rond half negen worden we bij Budget Rent a Car afgezet, waar de taxi-kosten gelukkig terugbetaald worden. Het duurt even voor alles geregeld is, want het verhuurbedrijf zit midden in een verbouwing met troep en cement overal. Uiteindelijk krijgen we na een half uur een bijna nieuwe Fiat Punto en haasten we naar de supermarkt voor wat snacks en benodigdheden. Ons doel: het betoverende Timna Park, ooit een kopermijn ontdekt door koning Solomon van Egypte. Het park, waar je met de auto mag rondrijden, doet denken aan Amerikaanse parken, maar dan op kleinere schaal. Bij de entree ontvangen we bonnetjes voor diverse activiteiten, zoals het vullen van flesjes met vierkleurig zand, het laten maken van een munt als herinnering aan koning Solomon, het genieten van thee/koffie en het bekijken van een film over de geschiedenis van het park. Er is zelfs de mogelijkheid om met een bootje het meer op te gaan, maar we besluiten dat voor een andere keer. Na de film verkennen we op ons gemak het park. De kleuren komen prachtig tot leven onder de strakblauwe hemel, en we genieten van de rust, bijna overal alleen. Bij het vullen van de flesjes ontmoeten we een jongen, wiens vader een Nederlander is. Hij vertelt dat veel mensen hier familie in Nederland hebben, en de vriendelijke locals willen alles weten. We verlaten het park richting de Red Canyon en vinden onderweg een schilderachtige plek voor een picknick. Helaas, onze vrees komt uit – nergens onderweg is er iets te eten te koop. In de namiddag rijden we door de Red Canyon, een hobbelige weg waar we de auto parkeren en een goed aangegeven pad volgen de canyon in. Het is adembenemend mooi, en na een punt te hebben bereikt waar we moeten omkeren, beseffen we de pracht van deze plek. Terugrijdend naar Eilat zien we de zon langzaam ondergaan, een perfecte afsluiting van deze onvergetelijke dag. Voor het inleveren van de auto stoppen we nog bij de supermarkt en maken we foto's van Eilat bij nacht. De zon is inmiddels verdwenen, maar de herinneringen aan deze schitterende dag blijven stralen.

Jeruzalem en de Dode Zee

Maandag 30 januari. Om vijf uur 's ochtends staan we op, klaar voor een avontuur naar de Dode Zee en Jeruzalem. Precies op tijd, om 05.55 uur, worden we voor ons appartement opgehaald. Onze buren sluiten zich bij ons aan, en met 23 personen nemen we plaats in de bus. In het donker doorkruisen we de woestijn, en bij het eerste licht zien we verspreid over het landschap verschillende kibboetsen. Deze woongemeenschappen, waar families samenleven en hun inkomsten delen, worden door onze reisleidster, Hiske, toegelicht. Haar kennis over de bijbel en het leven in Israël is boeiend en verhelderend. Rond 08.30 uur bereiken we de Dode Zee. In tegenstelling tot mijn verwachtingen is het aangenaam warm met 22 graden en een strakblauwe lucht. Na instructies van Hiske trekken we onze badkleding aan en betreden het water. De temperatuur van de Dode Zee valt mee, en op de zeebodem voelen we de harde mineralen gevormd door het zoute water. In eerste instantie lijkt alles normaal, maar naarmate je dieper gaat, wordt het water zwaarder. Zitten is een komische uitdaging omdat je benen vanzelf omhoogkomen. Het is een surreële ervaring wanneer je ineens drijft, met je benen en armen boven het water. Na deze unieke stop spoelen we grondig af, genieten van een kop koffie/thee en vervolgen onze reis naar Jeruzalem. Hiske blijft ons boeien met haar verhalen en uitleg terwijl we de woestijn achter ons laten en de spirituele stad Jeruzalem naderen. De verwachtingen voor de rest van de dag zijn hooggespannen, en we zijn klaar om ons onder te dompelen in de geschiedenis en cultuur van deze bijzondere plek.

Rond 11.00 uur maken we een betoverende stop op de Olijfberg in Oost-Jeruzalem, een plek doordrenkt van Bijbelse geschiedenis. Vanaf hier genieten we van een adembenemend uitzicht op de oude stad Jeruzalem, waar nieuws correspondent Connie Mus vaak verslag doet voor RTL. Onder ons strekken zich Joodse graven uit, terwijl we de stadsmuur, het tempelplein met de El Aksa-moskee, en de iconische gouden koepel (Omar-moskee) bewonderen. Hiske deelt met ons de complexe weefsel van verschillende geloven die naast elkaar leven in deze historische stad: christenen, joden en moslims. We wandelen langs de graven op de begraafplaats, waar traditiegetrouw mensen een steen op het graf leggen als bewijs van hun aanwezigheid. De graven zijn bezaaid met deze stille getuigenissen. Na deze indrukwekkende stop dalen we af naar de stadsmuur, bij de Leeuwenpoort, om de oude stad binnen te gaan. De volgende bestemming is de Olijfboom waar Jezus de Judaskus ontving, gelegen naast een eenvoudige kerk waar Jezus moest arriveren. De kerk heeft een prachtige voorgevel met goudkleurige beschildering, een serene plek die een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis ademt. Het is niet alleen een reis door tijd en religie, maar ook een wandeling door de straten van een stad die doordrenkt is van spirituele rijkdom en culturele diversiteit. Onze voetstappen resoneren met eeuwenoude verhalen, terwijl we ons laten meeslepen door de betovering van Jeruzalem.

We vervolgen onze weg door de levendige 'Souk', een grote Arabische markt met kronkelende straatjes en steegjes, waar de geuren van specerijen, de glinstering van nepjuwelen en het rumoer van de vleesmarkt samenkomen. Tijdens deze wandeling worden we ondergedompeld in een spectrum van geloven, waar vrouwen met hoofddoekjes de 'Moslims' vertegenwoordigen en mannen in zwarte pakken met grote hoeden de 'Strenge Joden' zijn. De joodse mannen dragen keppeltjes op hun hoofd, terwijl de orthodoxe joden grote hoeden en pijpenkrullen langs hun oren hebben. Plotseling herkennen we de Klaagmuur, de Westelijke Muur. Beelden van orthodoxe joden wiegend met hun Thora bij deze muur zijn universeel bekend. De Klaagmuur is misschien wel het meest betekenisvolle 'bouwwerk' binnen het jodendom, hoewel het eigenlijk gaat om wat ooit achter die muur stond: de Joodse Tempel. Mensen klagen, huilen en jammeren om de verwoesting van de tempel, en het is indrukwekkend om dit ritueel te aanschouwen. Door de drukte van de 'barmitza', waar jongens een deel van de bijbel moeten kunnen voordragen of zingen in een specifieke toon, is het een levendige bedoening bij de muur. Families staan samen, de zoon vooraan, om foto's te maken. In het afgeschermde gedeelte staan mannen tegen de muur te klagen, terwijl vrouwen aan de andere kant huilen, jammeren en bidden. Bij de ingang liggen papieren keppeltjes, voor degenen die er nog geen hebben. We nemen mooie foto's en blijven gefascineerd. Met tegenzin nemen we afscheid en vervolgen onze route naar een stuk van de 'Lijdensweg' die Jezus liep op 'Goede Vrijdag', de Via Dolorosa.

De dag vervolgt met een bezoek aan de mogelijk historische 'Lijdensweg', Via Dolorosa, door de oude stad van Jeruzalem. Deze straat zou Jezus hebben gelopen naar zijn executieplaats op Golgotha na zijn veroordeling door Pontius Pilatus. Gedenktekens langs de weg markeren de route die Jezus volgens de overlevering aflegde. Het eindpunt is de 'Graf- of Opstandingskerk', gebouwd over de laatste vier scènes van het lijdensverhaal. Hier voelt men de steen die voor het graf werd gerold en later op Pasen weggerold werd. De kerk, met donkere bidplaatsen, gedenktekens en muurschilderingen, biedt een beklijvende atmosfeer. Na een souk-verkenning en een smakelijke lunch bij een shoarmazaak, gaat de reis verder naar het 'Holocaust Museum', Yad Vashem. We verkennen de 'Beeldentuin' met gedenktekens voor overleden Joodse kinderen en verzetsmensen, ook wel 'helpers' genoemd. Bomen dragen naamplaten ter nagedachtenis aan degenen die onderdak en hulp boden aan Joden. Dit bos van gedenktekens is indrukwekkend en emotioneel aangrijpend. Tijdens de terugreis naar Eilat overdenken we de dag, een stilte die de ernst van de bezochte locaties weerspiegelt. Onderweg maken we een laatste stop bij Aroma om iets te eten. Tegen negen uur worden we netjes afgezet bij ons appartement. Het indrukwekkende verleden van Jeruzalem en de emotionele impact van Yad Vashem resoneren nog lang in onze gedachten terwijl we de dag afsluiten.

Nog een dagje Dolphin Reef

Dinsdag 31 januari. De dag begint op een perfecte noot terwijl we naar ons favoriete eettentje wandelen voor een heerlijk ontbijt, vergezeld door de stralende zon. Vandaag staat er nog een bezoek aan Dolphin Reef op het programma, een plek die diepe indruk op ons heeft achtergelaten. In het zonnetje genieten we opnieuw van de aanwezigheid van de dolfijnen, deze keer met de bus naar het park. Bij de kassa herkent een medewerkster ons en doet een aanbieding voor eventuele toekomstige bezoeken. Een verleidelijk aanbod dat helaas moet wachten, want morgen keren we weer naar huis. De laatste dag tussen de dolfijnen is geweldig, gevuld met zon, zee en onvergetelijke momenten. Na een dag vol plezier keren we terug naar ons appartement. Een ontspannend bad volgt, gevolgd door ons laatste avondmaal bij Aroma. Voldaan wandelen we langs de boulevard terug. Uitgerust en vervuld van onvergetelijke ervaringen sluiten we deze reis in stijl af.

Weer naar huis

Woensdag 1 februari. Na een smakelijk ontbijt vullen we onze koffers en nemen we plaats bij het zwembad, genietend van de warme zonnestralen met een boekje in de hand. Langzaam voegen medevakantiegangers uit ons appartement zich bij het zwembad, delend in de laatste momenten van ontspanning. De klok wijst kwart over twaalf aan, het tijdstip waarop we worden opgehaald. Tegen het einde van de middag stijgen we op voor onze terugvlucht, na een grondige controle bij de douane. De herinneringen aan deze reis koesterend, keren we huiswaarts.