Gambia ons reisverhaal

Achteraf geschreven…

Ook van deze reis hadden we geen idee wat we konden verwachten omdat dit een geheel onverwachte reis was. Gambia heeft naar ons idee alles voor een top vakantie in de winter. Mooie stranden een prachtige flora en fauna en natuurlijk kleurrijke markten met kleurrijke mensen. Het klimaat is goed en er zijn vele duidelijke mogelijkheden om zelfstandig dit mooie land te verkennen. Gambia is niet alleen het kleinste land op het vaste land van Afrika maar ook heeft het kleine landje zich ontwikkeld tot één van de populairste bestemmingen binnen Afrika.

Vertrek naar Gambia.

Maandag 24 april. Opstaan en de laatste spullen inpakken, even boodschappen doen voor in het vliegtuig en tegen 12.00 uur gaan we op weg naar Schiphol. We parkeren de auto op Safeparking (RAI) Goed geregeld, er staat een bus klaar die ons naar Schiphol brengt en bij de vertrekhal afzet. We zijn vroeg, dus de balie van Arke Fly is nog niet open. We vliegen om 17.45 uur. Het vliegtuig zit lang niet vol en na het opstijgen kunnen we een plekje uitzoeken met wat extra beenruimte. Rustige vlucht met film " Rumors has it". Aankomst Banjul 21.45 uur (2 uur vroeger) en dan met de bus naar het Senegambia Beach Hotel in Kololi. Onderweg is het aardedonker en er is nergens verlichting. Als we het dorpje binnen rijden zien we diverse eetgelegenheden. Het ziet er gezellig uit. Bij aankomst in het hotel duurt het vrij lang voordat we de sleutel van de kamer krijgen. We zitten aan de achterzijde van het hoofdgebouw (110). Kamer ziet er goed uit en we hebben een ventilator en airco. We lopen nog een beetje rond en drinken wat in de bar, voordat we het bed induiken.

Senegambia Beach Hotel.

Dinsdag 25 april. Kwart voor acht word ik wakker. Het is nog niet helemaal licht maar dit duurt niet lang. Na een heerlijke warme douche, op naar het ontbijt. Het ontbijt is goed en alles is aanwezig. Heerlijk in het zonnetje op het terras tussen de witte reigers en diversen andere vogels. Als we over het enorme terrein lopen richting strand zien we veel dieren zoals, gieren, varanen, vogels en andere reptielen. Vervolgens gaan we aan de voorzijde het hotel uit en zien dat er gelijk een aantal jongens op ons af komen. Ze willen ons van alles laten zien en willen ons helpen met van alles en nog wat. Ze worden bumsters genoemd. Ik ben bang dat ze alleen ons geld willen zien. We maken vooralsnog geen afspraken en gaan om 10.30 uur naar de meeting van Sunrise. We worden met een busje opgehaald. Buiten het dorp zien we pas echt hoe droog en dor alles is. Er is gewoon niets. Je waant je gelijk in Afrika. Na de meeting een duik in ons heerlijke zwembad. Bij het zwembad eet Berry garnalen met friet en genieten we van de rust. Tegen het eind van de middag lopen we naar het strand om foto's te maken van de zonsondergang. Ook op het strand lopen er jongens rond die het -beste- met je voor hebben. We moeten er erg aan wennen dat iedereen je aanspreekt en dat ze allemaal wat van je willen. Het is wel heel logisch, want ze hebben zelf niets. Ze hebben allemaal hetzelfde verhaal. De meeste hotels en eetgelegenheden in handen zijn van Libanese mensen, die het personeel slecht betalen. Alles is de schuld van de regering omdat deze alles in eigen zak steekt. Het is zo corrupt als wat. We lopen verder het strand af en ontmoeten de -Kingfischer-. Hij gaat met toeristen vissen en de vis die ze vangen verkoopt hij aan de hotels/ restaurants. Hij laat ons zien waar hij samen met wat vrienden woont. Het is niet meer dan een golfplaten hutje met daarom heen wat droge groenten die hij zelf verbouwt om te eten. Als we na vele gesprekken uiteindelijk weer in de hoofdstraat komen worden we overal naar binnen gelokt om wat te drinken/eten. We strijken neer op een terras waar nogal wat -vreemde koppels- zitten. Jonge Gambianen met oudere buitenlanders (mannen en vrouwen) Het doet een beetje denken aan Thailand alleen niet zo massaal. Na een douche in het hotel, lopen we terug om wat te gaan eten. Het is goed afgekoeld en de muggen worden erg actief. Het is hier een malaria gebied dus slikken en smeren. Voor ons hotel is een taxi centrale die werkt met vaste prijzen. De prijs is de taxirit met 2 uur wachten. Mooi systeem om zelf wat van het land te zien. We eten bij Paradiso (Italiaans) Het eten is vers en goed van smaak. We bestellen knoflookbrood, water, wijn, lasagne, pizza, koffie met Tia Maria en thee voor 700 dalasi. We blijven lekker op het terras zitten en lopen daarna terug naar ons hotel en duiken het bed in.

Banjul.

Woensdag 26 april. Om halfacht wakker en lekker ontbijten op het zonnige terras. We spreken af dat we met Lotti en Patty, twee meiden die bij ons in het hotel zitten, om een trip te maken. Eerst naar Bakau (krokodillenfarm), daarna Banjul (markt en lokale markt) en Serekunda (markt). Voor het hotel worden we aangesproken door een gids. We komen op een prijs uit van 500 dalasi per twee personen. Hij regelt een busje met chauffeur. Hobbelend rijden we als eerste naar Bakau. Als we Bakau binnen rijden beseffen we pas goed hoe arm het land is. Open riolen en overal golfplaten en zandpaden. Alleen de hoofdweg is verhard, de rest is zand. De vrouwen en kinderen die voor de "huisjes" zitten zwaaien vriendelijk. We bezoeken de krokodillenfarm. Hiervoor krijgen we een rondleiding door het museum, waar de gids alles vertelt over het leven in Gambia. De gids legt uit over bijgeloven en is zelf ook erg bijgelovig. Geintjes daarover stelt hij niet op prijs. Hij zegt er niets van, maar je ziet het wel aan hem. Ook vertelt hij over de besnijdenis bij kinderen. Deze kinderen worden 3 maanden naar een bos gestuurd om daar uiteindelijk besneden te worden. De fabel gaat als het kind niet huilt tijdens de besnijdenis hij later een goed soldaat wordt. De gids vertelt dat hij dit zelf heeft meegemaakt, maar dat de meeste kinderen het uitschreeuwen van de pijn. We lopen verder door het bos en komen bij een vijver, die vol ligt met planten. Hier en daar zien we iets grijs. Dit blijken de krokodillen te zijn. Op de kant van de vijver ligt --Charlie--. Deze krokodil is handtam. De gids vraagt of we hem willen aanraken. Na wat twijfel besluiten we dit toch maar te doen. Hij voelt hard aan de bovenzijde, en zacht en koud aan de onderkant. Als hij de bek open doet zien we vreselijke grote tanden. Bizarre gewaarwording. In de vijver liggen 100 krokodillen. Langzaam komt er beweging in de vijver en zien we dat er toch wel heel veel krokodillen in liggen. Verderop liggen er nog meer op de kant. Verder in het busje naar Banjul. Je ziet dat dit een grotere plaats is. De huizen zijn groter en van steen. Ook zijn er meer verharde wegen. In Banjul is een Arc de triomf, waar we naar boven kunnen klimmen. Je hebt mooi uitzicht over de stad. Verder naar de markt. Het is een grote markt in kleine straatjes. We komen uiteindelijk bij winkeltjes van de familie van de gids, waar we batik, houtsnijwerk en sieraden kunnen komen. De dames kopen er leuke dingen, ook al wilde Patty niet echt. Ze had een ontzettend laag bod gedaan op 3 schilderijtjes maar hij wilde ze toch verkopen voor die prijs. We lopen verder over de lokale markt en zien hier mooie kleurrijke vrouwen die echt niet op de foto willen. Ze worden zelfs boos als je hun groente op de foto zet. Later hoorde we dat ze denken dat wij de foto's verkopen voor een goede prijs. Daarom willen ze geld voor de foto. We maken dus maar stiekem foto's die uiteindelijk toch wel mooi zijn. De lokale markt is indrukwekkend. Het ligt er allemaal niet mooi bij en het ziet er donker en vies uit, maar dit is het echte leven. We zouden ook nog naar de markt in Serakunda gaan, maar het is heet en we hebben natuurlijk al een markt gezien. We besluiten om 15.30 uur terug te gaan naar het hotel, waar we een duik in het zwembad en iets te eten nemen. Lekker boekje en genieten van onze rust. In de avond eten we weer bij Rahin (Paradiso) We lopen aan de overzijde van de straat en worden al toegeroepen. Als ze eenmaal je naam weten roepen ze je al van verre. Onvoorstelbaar, maar dat is dan ook hun business. Het eten is weer heerlijk en op de weg terug spreken we met Simon. Hij is taxichauffeur die ook graag geld wil verdienen. Berry vertrouwd hem niet helemaal en later blijkt dat dit ook het geval is.

Het Apenbos

Donderdag 27 april. Ben al vroeg wakker en ga even op ons terras zitten voor de kamer. De temperatuur is goed. Alleen is het jammer dat de muggen nog niet weten dat de zon al op is en heel langzaam word ik opgevreten. Na het ontbijt lopen we over het strand naar het Apenpark. Als het aan de jongens op het strand ligt, moet je overal wat drinken en willen ze allemaal iets aan je kwijt, voor geld. Dit komt omdat het nu het rustige seizoen is. Het seizoen loopt van november tot en met maart, dus de mensen moeten geld verdienen aan de weinige toeristen die er nu nog zijn. Uiteindelijk gaan we met zijn tweeen het apenbos in en het is genieten. Ze komen gelijk naar je toe, maar omdat je niets te eten bij je hebt lopen ze langs je op en gaan hun eigen weg. Geweldig. Als we later terug komen is er een brutaaltje dat het wel spannend vind dat we foto's maken en komt tegen mij aanstaan. Als ik door mijn knieen ga komt hij/zij op mijn schouders zitten. Als ik niet wil dat hij aan mijn ketting en oorbellen zit, begint hij mij te vlooien. Verder zien we hagedissen en mooie vogels. Buiten het park is een lokaal tentje waar we een fanta drinken en lopen terug over het strand. Op het terras van het hotel aan het strand nemen we nog wat te eten en drinken. Het is hier heerlijk vertoeven. In zee voel je de onderstroming, ondanks dat de witte vlag uithangt. Hier wordt streng gecontroleerd omdat de stroming vaak zo sterk is dat je makkelijk afdrijft. Nog maar even aan het zwembad dan. De zon is fel en om niet te verbranden zoeken we de schaduw op. In de avond eten we weer bij Paradiso en Patty en Lotti zitten ook op het terras. Deze dames worden de hele dag lastig gevallen door mannen die met hen willen trouwen en worden dus ook overal achterna gelopen. Ook nu komen er weer jongens ongevraagd aan tafel zitten en besluiten ze ons als excuus te gebruiken om ervan af te komen. Het werkt. De jongens taaien af. Terug naar het hotel en dansen in de hotelbar. Ook daar wordt je als vrouw lastiggevallen en betast. Jammer.

Tanji.

Vrijdag 28 april. Na goede nachtrust en een lekker ontbijtje strijken we neer op het terras onder de parasol met een boekje. Tegen de middag nemen we een kop bouillon in onze hotelkamer en maken ons klaar voor de volgende trip. We gaan, aan het eind van de middag, naar Tanji. Hier komen de vissersboten aan en worden de vissen gedroogd of gerookt. Bij aankomst, is het een drukte van jewelste. Kinderen komen op ons af en willen allemaal je hand vasthouden en lopen met je mee. Het strand is kleurrijk van de mooie kleding en vrouwen die allemaal aan het werk zijn. De vrouwen halen de manden met vissen van de boot. Voor iedere mand krijgen ze zelf drie vissen, die ze dan weer kunnen verkopen of zelf gebruiken. Overal zie je vis, soms de meest bijzondere exemplaren, grote pijlstaartroggen, diverse kleine haaiensoorten, maar ook hamerhaaien, schildpadden, bongavis, inktvissen, zeepalingen en barracudas. In de schuren worden op open vuren onvoorstelbare hoeveelheden vis gerookt. Het drogen gebeurt natuurlijk in de felle zon. Ook worden vissen koel gehouden en bewaard in oude diepvrieskisten. Deze zijn niet aangesloten maar worden in de ochtend gevuld met ijs. Het ziet er niet fris uit, maar efficient. Het strand is helemaal vol met vrouwen, vissers, kinderen en meeuwen. Geweldig. Als we terug in de auto stappen worden we uitbundig uitgezwaaid door de kinderen. Bij ons "happy hour" café stappen we uit en drinken we wat. Na een douche gaan we samen met de dames eten. Leuke dag.

Gambia versus Sierra Leone.

Zaterdag 29 april. Het is vandaag cleaning day. Namelijk op elke laatste zaterdagochtend van de maand word er door iedereen schoongemaakt. Alle winkels zijn dan gesloten. Als we na een rustige ochtend (kletsen met Christa en Peter) buiten ons hotel komen, zien we niet echt dat er schoongemaakt is. De gidsen verzekeren ons dat ze de hele ochtend geveegd hebben. In de middag hebben we afgesproken om op de vrije dag van onze gids mee te gaan naar een voetbalwedstrijd. Gambia tegen Sierra Leone. We lopen samen met hem naar de grote weg waar een taxi klaarstaat. Dit is een ware belevenis mede omdat de gids dacht dat de wedstrijd later zou beginnen. Met hem waarschijnlijk vele anderen want toen de aftrap al was geweest, waren er buiten het stadion meer mensen dan binnen. Omdat niemand iets van de wedstrijd wil missen en dus allemaal naar binnen willen is er voor de ingang een vreselijk gedrang. Mensen en auto's die muurvast staan. Daarbij komt ook nog de politie met wapenstokken die de boel willen regelen. Onze gids is erg bezorgd voor ons. Gelukkig komen we er zonder kleerscheuren door. Misschien speelt onze huidskleur ook een rol mee. Wel even angstig, omdat je geen kant op kunt. In het stadion is de wedstrijd al begonnen. We zoeken een plaatsje op de overdekte tribune (50 dalasi) We hebben geluk en zitten op stenen banken vooraan met genoeg vluchtroutes. Halverwege de wedstrijd loopt het uit de hand, op de onoverdekte tribune (25 dalasi) pal in de zon, aan de overkant. Iedereen dringt zich naar voren en klimt over de reling heen om vervolgens 2 mater naar beneden te springen. Dat ziet er niet goed uit en wij checken onze vluchtwegen. Je weet maar nooit. De politie komt erbij en ze blijven maar dringen en springen. Naast mij is een kleine jongen helemaal tegen me komen zitten. Hij vertelt dat hij daarom op deze tribune zit. Ook wij zijn blij dat we hier zitten. De sfeer is goed en er wordt luid getrommeld totdat er vuurwerk wordt afgestoken en naar de reservebank wordt gegooid van de tegenstanders. De trainer gaat helemaal uit zijn dak. Er ontstaan relletjes. De politie komt eraan te pas en de zelfs de scheidsrechter wordt geslagen door spelers. Ook op de tribune wordt het onrustig en iedereen schreeuwt. Na ongeveer 5 minuten wordt de wedstrijd hervat en keert de rust terug. Gelukkig voor Gambia en voor ons wint Gambia met 4-0. Na de wedstrijd breekt de hel los. De spelers rennen het veld af en de scheidsrechters word door de politie afgevoerd. Iedereen wil het veld op en dit lukt ook. Het veld is vol met publiek en de politie moet weer ingrijpen. Hier hebben ze nog wel ontzag, want de meute loopt van links naar rechts, maar kan nergens uit want alle uitgangen zijn gesloten. Vanaf de tribune hebben we daar mooi kijk op. De menigte is echt uitzinnig. Na 10 minuten wordt het rustig en we lopen richting uitgang. Als we buiten zijn zien we een grote stofwolk van mensen en auto's. De meeste zijn lopend en dus kunnen de auto's er bijna niet door. Het is echt een mooie ervaring. We praten erg nog lang over na, op het terras waar we een biertje drinken en lekker eten.

Lekker relaxen, It's nice to be nice.

Zondag 30 april. Vandaag willen we misschien naar de Ferry in Banjul gaan, de oversteek met deze ferry schijnt een belevenis te zijn. Als we een beetje lopen te dim dammen en zien hoe relaxed het in de tuin van het hotel is besluiten we om lekker bij het zwembad te blijven. Vanaf het terras van het zwembad zien we dat de gieren worden gevoerd. Ze doen zich te goed aan vleesresten uit de keuken van het hotel. Daarna nemen ze een bad of gaan ze onder de sproeier van de tuinman staan. Vervolgens staan ze met gespreide vleugels een tijdje te drogen op het gazon in de zon. Omdat we oude kleding hebben meegenomen om weg te geven, lopen we in de middag richting dorp. Onderweg raken we in gesprek met twee jongens. Op het eerste gezicht lijken ze niet oké. We raken in een diep gesprek. Ze willen alles over Nederland weten en wij willen alles over hun land weten. Na ongeveer een uur gekletst te hebben op een stoepje komt de kleding ter sprake. We geven de zakken mee aan hen en ze zijn er erg blij mee. Twee uur later komen we de jongens weer tegen en hebben ze onze kleding aan. Heel vreemd maar het geeft wel een goed gevoel. Je voelt je hier namelijk erg decadent en rijk. Dat is geen fijn gevoel. Het voordeel van leven in Gambia is dat iedereen goed voor elkaar is, en elkaar helpt, dit in tegenstelling bij ons. Op de terugweg lopen we langs de art markt. Dit zijn ongeveer 50 piepkleine winkeltjes, waar mensen allemaal dezelfde spulletjes verkopen. En deze dus ook aan de man willen brengen. Omdat het zondag is, is het merendeel van de winkels gesloten. Gelukkig voor ons, dan hoeven we niet overal naar binnen. De mensen zijn wel vriendelijk en willen weer met je praten. Uiteindelijk kopen we een Batik doek van "de drie zusters" voor 150 dalasi. We geven de verkoper een fooi van 50 dalasi na veel afdingen. Hij snapt er niets van en vind het geweldig. Als cadeau krijgen we twee kettinkjes. Als we terug naar het hotel lopen zien Patty en Lotti op het terras zitten. We besluiten erbij te gaan zitten en nemen een borrel. Daarna een lekkere douche en avondkleding aan om te gaan eten bij GTS. Het eten is heerlijk. Omdat het bijna onze laatste dag is, en de vrienden van de dames erg onrustig worden, komen ze om de beurt bij ons aan tafel. En willen vooral toch nog een keer met de dames praten. Ik ben zo blij dat ik samen met Berry ben. Ik zou er niet goed van worden.

Laatste dag Gambia

Maandag 1 mei. Laatste dag. We kunnen de kamer houden tot vertrek voor (250 dalasi) We krijgen zelfs schone handdoeken. We genieten nog wat op het terras van het zwembad en van de zee. Helaas zijn er kwallen in de zee, dan nog maar een laatste duik in het zwembad. Na een douche en het pakken van de koffers gaan we nog eenmaal eten bij Paradiso. Ook om afscheid te nemen van de jongens die daar werken. Ook Patty en Lotti vergezellen ons en we genieten nog maar wat van alles wat Gambia te bieden heeft. Omdat het nu echt de laatste dag voor de dames is, is er een eindsprint van huwelijksaanzoeken. Tegen 20.00 uur worden we opgehaald en omdat we een uur vertraging hebben vliegen we om 00.15 uur terug naar Amsterdam. We kijken terug op een heerlijke vakantie in Senegambia Beach in Kololi Gambia.