Sri Lanka ons reisverhaal

Achteraf geschreven…

We hadden geen idee wat we konden verwachten omdat we deze reis als last-minute reis hadden geboekt, maar het was fantastisch. We verbleven in een strandhotel met zwembad en hebben een 5 daagse trip naar de hoogtepunten van Sri Lanka gemaakt met een privé chauffeur. Sri Lanka is een tropisch eiland met schitterende natuur en cultuur. Verder heeft het eiland prachtige stranden, groene binnenlanden en lieve mensen. Ook van het koloniale verleden is nog veel terug te zien. Wij vonden het oude Ceylon een mix van Indonesië en India en zeer de moeite waard.

Colombo.

Donderdag 8 juni. Nederland is in de ban van het Europees kampioenschap voetbal, dit gaat aan ons voorbij. We gaan met vakantie en wel naar Sri Lanka. Als we thuis alles op orde hebben gaan we, dit keer met de trein, naar Schiphol. We zijn ruim op tijd op het vliegveld, en dat geeft ons de tijd om even lekker een Whopper te gaan eten, per slot van rekening is het bijna etenstijd. Alles verloopt gladjes en voor we het weten zitten we in het vliegtuig op weg naar het oude Ceylon. Het vliegtuig zit nog niet voor de helft vol, we hebben dus genoeg ruimte om lekker te slapen en dat doen we dan ook.

Colombo naar Negombo.

Vrijdag 9 juni. We komen om 8.40 plaatselijke tijd aan op Colombo airport en het duurt wel even voor we de koffers hebben. Eenmaal buiten beseffen we dat we echt op een tropisch eiland zijn. De zon staat strak aan de hemel. Met de bus naar ons hotel. Onderweg hebben we al snel door dat dit best veel op India lijkt alleen is het schoner en er is minder armoede. Na een kwartiertje rijden komen we aan bij "Hotel Blue-Oceanic", de thuisbasis voor de komende weken. Onze kamer is groot, schoon en we kijken uit op het zwembad met daarachter de zee. Als dit geen vakantie is. We brengen een paar uur door aan het zwembad en lopen over het heerlijke tropische strand, met palmbomen en hoge golven. Het is er niet druk, we hebben het gevoel dat we de enige zijn. We zijn verrast als we gaan eten. Er staat een buffet waar je U tegen zegt, met alles erop en eraan en dus ook een heerlijke desserttafel. Voldaan duiken we het bed in.

Negombo.

Zaterdag 10 juni. We worden om half negen wakker en onze jetlag blijft gelukkig uit. Het bed is goed en we liggen in een rustig gedeelte van het hotel. Heerlijk uitgeslapen komen we bij het ontbijtbuffet. Hier is ook niets mis mee. Hier staat van alles van brood tot curry’s. Ook is er rijkelijk fruit aanwezig, en dan niet van dat fruit zoals wij kennen, nee echt zongerijpte ananas, papaja, banaan, passievrucht, meloen etc. heerlijk. Na het uitgebreide ontbijt lopen we naar het centrum van Negombo. Waar we niet op hopen maar wel een beetje verwachten komt toch uit. Wij zijn toeristen in het laagseizoen ze doen er dus alles aan om ons van allerlei betaalde diensten te voorzien, zoals souvenirs, excursies, vervoer, want lopen doe je niet in de tropen en nog veel meer. Ze blijven net zolang bij je lopen met mappen of ander spullen totdat je wel moet kijken, en dan met het vriendelijkste gezicht” in het begin” moet je zeggen dat je echt geen interesse hebt. Hier zijn ze niet blij mee, want het is natuurlijk naseizoen en zoveel toeristen zijn er dan niet. We komen dichter bij het centrum en het wordt dus ook drukker. Zodra je de hotels achter je laat, heb je meer het gevoel van vakantie. Hier begint het echte leven van de mensen. Ze zijn vriendelijk, maar niet allemaal even oprecht. Opeens zien we allemaal mensen lopen die er echt op hun paasbest uitzien. We volgen ze, naar de kerk waar op dit moment een bruiloft aan de gang is. Alles is versierd met bloemen, en de mensen zien er allemaal op en top uit. We blijven even staan kijken al was het alleen maar om een beetje uit te rusten, want het wordt toch wel warm zo in het zonnetje. Dit zijn wij natuurlijk nog niet gewend. We lopen verder naar het centrum en het straatbeeld gaat steeds meer op India lijken. Als we in lokaal tentje wat willen drinken, zijn wij de bezienswaardigheid en worden van alle kanten bekeken, terwijl wij oog hebben voor de vliegen die zich voort bewegen op het voedsel wat deze mensen zo smakelijk naar binnen werken. We gaan zitten aan een tafeltje dat speciaal voor ons wordt afgenomen met een doekje. We weten niet of, het er nou echt schoon van wordt, maar daar denken we maar niet over na. Boven ons wordt er een ventilator aan gezet, de enige in het pand die aanstaat. We praten wat met de zoon van de eigenaar (hij spreekt helaas erg slecht Engels) en lopen verder. De hitte wint uiteindelijk en spreken een tuc tuc aan om ons richting hotel te brengen. We trekken onze zwemspullen aan en gaan lekker relax een boekje lezen. Dan wordt het bewolkt en de ergste hitte is voorbij. We praten wat met mensen uit Colombo (het lijkt wel een drugsbaron) over de plaatsen op Sri Lanka die we echt niet mogen missen. Op het terras zien we de zon in de zee zakken en gaan daarna weer aan een heerlijk buffet. Vanavond gaan we voor de curry’s. De strandwandeling na het eten is ook heerlijk.

The Dutch Fort.

Zondag 11 juni. We worden wakker zonder wekker wat een luxe. Dit is heerlijk wakker worden na een paar baantjes in het zwembad. We eten een ontbijt met veel fruit en pakken de tuc tuc naar het treinstation om te kijken hoe laat er treinen vertrekken en waar ze naartoe rijden. Het ziet er vervallen uit en het is er erg druk. De tijden zijn niet duidelijk en we dus lopen verder. Onderweg naar -The Dutch fort- zien we een bioscoop althans er hangen filmposters en bij enige navraag schijnt dit inderdaad waar te zijn. We gaan proberen om voordat we terug gaan naar Nederland even een bioskoopje te pakken. Onderweg zien we nog wat vissers die hun netten aan het maken zijn, een dagelijkse gang van zaken. We lopen onder een poort door. Achteraf blijkt dit het Nederlandse fort te zijn. In alle boekjes wordt er over geschreven en we zijn er al onderdoor gelopen, wat een desillusie. Maar er nog meer dingen die leuk zijn wat we willen zien, de vismarkt. Het is zondag en de vissers zijn vrij, maar er loopt een oud mannetje over de markt die ons graag het een en ander wil uitleggen, Er ligt hier van allerlei vis te drogen en het stinkt enorm. De sardientjes die hier aan de zon liggen te drogen zijn bedoeld voor de export. Ook ligt er illegaal dolfijnenvlees. Dit wordt verkocht omdat het aanbod van vis (door de ruwe zee) zeer beperkt is. We besluiten om terug te komen op een ochtend als er wel bedrijvigheid is. We lopen verder langs het ‘Dutch Kanaal’. Dit kanaal is 100 km lang en is aangelegd om het vervoer van de specerijen te bevorderen. Een gedeelte van het kanaal is al helemaal dicht gegroeid met mooie waterplanten, maar toch ziet het er mooi uit. In het hotel drinken we een heerlijke kop thee. Ceylon is het eiland van de thee. Even liggen aan het zwembad om vervolgens weer te eten. Omdat er in de omgeving van het hotel maar een paar kroegjes zijn en verder niet zoveel te beleven valt organiseren ze van het hotel vanalles. Vanavond folklore show met dans uit het land. Het is op het strand dus even lekker uitwaaien.

Op naar Colombo.

Maandag 12 juni. We worden voor het eerst wakker van de wekker. Vandaag staat Colombo op de planning, dus zijn we er vroeg bij. De jongens van de bediening in de ontbijtzaal zijn niet erg gelukkig met de vroege klandizie. Dit is geheel tegen de verwachting in, want de bediending (meestal Jongens) is overal perfect. Na het heerlijke ontbijt nemen we te tuc tuc naar het treinstation. Gisteren waren we al wezen kijken, dus dat het een gok zou zijn wisten we. De trein vertrekt over 2 uur, dat maar met de bus. De bus (met airco) uit laten we zeggen 1958 brengt ons voor de prijs van 25 rp (80 cent) naar Colombo. Als we de bus uitstappen is het al snel duidelijk, het is een miljoenenstad. Het krioelt van mensen, auto’s, driewielers die allemaal vechten om een meter asfalt. We banen ons een weg naar het treinstation om inlichtingen te vragen over onze trip naar Kandy. Ook hier geen wijs uit te worden. Het lot is ons goed gezind zo zal later blijken. We komen terecht bij railtour, een duister kantoortje voor het station. Eigenlijk wilden we alleen maar weten hoe laat de trein vertrekt, maar we staan een half uur later buiten met een complete 4 daagse trip met privé chauffeur voor een prijs die echt belachelijk is. Nu we in Colombo zijn willen we natuurlijk wel even een kijkje nemen in het Dutch-museum, om te kijken wat de Hollanders ongeveer 300 jaar geleden hier allemaal hebben uitgevreten. Het museum is ondergebracht in een typisch Hollands koloniaals woonhuis. De verzameling huishoudelijk artikelen, munten, porselein, schilderijen, meubilair en landkaarten is niet bijzonder omvangrijk, maar wel de moeite waard. Als we richting Oriënthotel lopen komen we langs de oude kantoren van Thomas Cook. In het hotel nemen we de lift naar de vierde etage, naar de zeer toepasselijke Harbour Room, vanwaar we een schitterend uitzicht over de haven hebben. Als we een overzicht foto willen maken krijgen we te horen dat dit ivm veiligheidsoverwegingen niet mag. Toch genieten we van het uitzicht en de thee met chocoladecake. Met de tuc tuc gaan we naar het Viharamahadevi park, waar het heerlijk rustig is. Als we terug lopen richting treinstation valt het ons erg op dat er overal ontzettend veel militairen zijn. Overal staan Roadblocks met zwaar bewapende militairen. Alle auto’s worden gecontroleerd. Dit is waarschijnlijk omdat twee weken geleden hier een bomaanslag was. De treinreis terug is een belevenis op zich. Als sardientjes in een blikje staan de mensen in de coupe. We hebben geluk dat we iets groter zijn dan de normale Srilankees, anders waren we waarschijnlijk onpasselijk geworden. Dit is mensonterend, wat een lucht. Anderhalf uur later zijn we eindelijk bevrijd van de benauwende en zweterige lucht in de trein, maar je mag natuurlijk ook niet veel verwachten voor 10 rp. Achteraf hadden we dit niet willen missen, want dit is ook Sri Lanka. Bij terugkomst in ons hotel staat het buffet alweer klaar en kunnen gelijk aanvallen. Na het eten lopen we er nog even uit en ontmoeten in een barretje Patricia, Helen en Richard, Richard is een Tea inkoper voor een Engels bedrijf, het is erg gezellig en het wordt dan ook laat.

Een dagje aan het zwembad.

Dinsdag 13 juni. We slapen lekker uit, na een dergelijk drukke dag als gisteren. De zon staat alweer hoog aan de hemel. Na het heerlijke ontbijt nestelen we ons aan het zwembad en komen daar niet meer vandaan. Het is warm vandaag en het zwembad brengt heerlijk verkoeling. Vanavond hebben we een Asia Buffet, en zoals gewoonlijk is het weer erg lekker allemaal.

Kandy met de trein.

Woensdag 14 juni. Na een goede nachtrust, het gaat steeds beter met die lawaaierige airco, ontbijten we rustig. Vandaag met de trein naar Kandy. Op het station van Negombo is het al wel wat druk, maar niet heel erg. De rit begint dan ook rustig, maar al gauw wordt het voller en voller. De drukte die we een paar dagen geleden mee gemaakt hebben is hier niets bij. De trein is echt overvol. We houden elkaar goed vast. Kinderen raken in paniek, mensen die spullen hebben gekocht op de markt hebben niet de tijd en kans om het uit de trein te krijgen. We spreken een man die ons zegt dat we de bagage goed in de gaten moeten houden i.v.m zakkenrollers. Hoewel we betwijfelen of een zakkenroller überhaupt in je zak zou kunnen komen, nemen we de raad wel aan. Het is enorm druk in de trein we staan tegen elkaar aangedrukt. Dan vertelt de man waarom dat het zo druk is. We schrikken ons wezenloos. Het schijnt dat 9 km verderop op het vliegveld iemand zichzelf met een bom heeft opgeblazen. Alle bussen zijn dus uitgevallen en daarom gaat iedereen met de trein. Het was de bedoeling van de man om in een bus de bom te laten ontploffen, maar toevallig reed een jongen met een brommer hem omver. Hoeveel pech kun je hebben. Nou ik kan je zeggen dat je wel even schrikt hoor. We zitten in een overvolle trein en beginnen het toch wel een beetje benauwd te krijgen. Gelukkig zijn wij (ik dit keer ook) groter dan deze mensen en kunnen dus nog normaal ademen. De trein rijdt niet tot het eindstation en we nemen verder de tuc tuc. De man van de trein is nog steeds bij ons en betaalt. Het schijnt dat de prijzen ondanks dat we afdingen toch nog veel duurder zijn voor de toerist. Op het boekingkantoor van Railtour spreken we met Prassana af dat de tour nog 1 dag langer duurt. We verlengen in Ella. Om 4 uur vertrekt de trein naar Kandy. Gelukkig hebben gereserveerde plaatsen dus geen overvolle trein. De treinreis is adembenemend en als we in Kandy aankomen, staat onze chauffeur al te wachten. Zijn naam is Limal en hij gaat ons 5 dagen rondrijden. Hij brengt ons naar "Blue Heaven Guest House". De naam spreekt voor zich. Het ligt iets buiten de stad in de bergen verscholen en al gauw beseffen we dit is Heaven. Als we na het douchen lekker op de veranda zitten is het eten klaar. We zijn de enige gasten en eten buiten. Wat een heerlijke plek is dit, en natuurlijk is het hier iets koeler. De drukte van Colombo is geweldig, maar dit is niet te beschrijven. Met alleen het geluid van de krekels, vogels en blaffende honden dromen we weg.

Pinawela en de jonge olifantjes.

Donderdag 15 juni. (Boeddhistische feestdag) We komen om half 8 onder de klamboe vandaan en ons ontbijt staat al geserveerd op de veranda. Wicky de jongen die voor alles zorgt, heeft het prima geregeld. Thee, geroosterd brood jam en How do you want you’re eggs sir? Na dit alles worden we opgehaald door Limal, die ons naar de tempel van de tand brengt. Deze tempel heet zo omdat hier vroeger, naar verhalen, de tand van Boeddha zou liggen. De tempel is voor een paar geleden door een bomaanslag getroffen en daar zie je nu de randverschijnselen nog steeds van. Ze zijn nog aan het opknappen. Als we binnenkomen is er een heel ritueel aan de gang. Met veel muziek en show komen er mannen naar binnen lopen die dan door een gouden deur gaan om een bezoek en offers te brengen aan deze tand. Verder lopen er veel vrouwen, allen met bloemen, welke ook offers brengen bij een ander altaar. Het is een drukte van jewelste. Er indrukwekkend. Vervolgens rijden we naar de Botanische tuinen. Het is hier slecht geregeld voor de toeristen, de entreeprijs is voor de lokale bevolking 15 rp en voor ons 150 rp, daar word ik wel een beetje ziek van. De tuinen zijn mooi hoor, maar niet zo mooi als in Indonesië. Onderweg naar Pinawela (olifantenweeshuis) rijden we door een prachtig landschap. We slingeren door de bergen en vooral de afwisseling van de palmbomen en de rijstvelden is geweldig. Bij aankomst bij het weeshuis zorgt Nimal waar we het beste eerst naar toe kunnen gaan. Er zijn daar 63 olifanten en allemaal hebben ze een verleden. Er is er een die op een mijn gestapt is. Ook zijn er kleine olifanten die dus in gevangenschap geboren zijn. De jongste is 8 weken. Je denkt dat hij zacht is, zo ziet het er wel uit, maar dat is dus niet zo. We mogen hem aaien waar de moeder bij staat. Geweldig. Dan gaan we naar de plaats waar ze de jonge dieren voeren. Ze krijgen literflessen melk, 6 per persoon. Ze zijn er natuurlijk op getraind, maar ze weten precies welke geintje dat de oppassers met ze uithalen. Het is een prachtig gezicht hoe ze hierop reageren. Na het eten gaan ze naar de rivier om te badderen. Dit doen ze 2 maal per dag. Ze moeten dan met 63 olifanten de weg oversteken en een redelijk stijl pad (winkelsteegje)naar beneden lopen. Wij staan onderaan te wachten en horen ineens een luid gestamp. Daar komen ze aan. Het gaat ook allemaal net goed met de souvenirs- en kledingwinkels, want het is echt niet breed. Bij het water aangekomen moeten ze er in het water. Sommige hebben echt geen zin en staan aan de kant te bakkeleien. maar het moet toch. Als ze er eenmaal in zijn, willen ze er niet meer uit. Sommige worden gewassen en de nagels worden schoongemaakt. Ze liggen dan echt in de rivier en de oppassers gaan met een bezem aan de gang. Fantastisch. Op de terugweg naar het hotel laat Limal nog wat mooie plekjes van Kandy en een mooi uitzichtpunt zien. Vanavond gaan we eten bij de Chinees in de stad. Deze zit gevestigd in het "Queen's Hotel". Hierna laten we ons thuisbrengen met de tuc tuc, waar we nog een pot thee nemen op de veranda.

Sigiriya en onze doodsangsten.

Vrijdag 16 juni. (feestdag volle maan) We worden om half zeven gewekt. Daarna douchen en ontbijten. Het blijft een verademing om in deze omgeving te mogen ontbijten. Om half acht staat Limal aan onze tafel, time to go. We rijden als eerste vandaag naar Sigiriya, waar we een bezoek gaan brengen aan de leeuwenrots. De hemelburcht is een steile granietklomp van 200 meter hoog waar in de 5de eeuw een weelderig paleis opstond. Dit paleis behoorde toe aan koning Kasyapa. De toegang is weer lekker geregeld, $15 voor ons en 10 rp voor de lokale. Om boven op deze rots te komen moeten een aantel trappen (400) worden beklommen. We beginnen te lopen en als we bovenaan komen gaat er een wenteltrap omhoog waar een paar mooie fresco’s te zien zijn. Via die zelfde trap (1m breed) moeten we ook weer naar beneden. Het begint steeds drukker te worden, en dus wordt het passen en meten. Terug op de loopbrug gaan we verder omhoog naar het eerste platform. De mensen die terug komen moeten allemaal ook langs deze weg terug. Wat ook nog van belang is dat de trap waarover we naar boven en beneden moeten aan de buitenkant van de rots hangt. De staat van deze trap is niet optimaal en de treden zijn bestemd voor kleine voetjes. Bij het platform aangekomen staan we aan de zonzijde en de warmte is bijna niet te verdragen. Als we omhoog kijken beginnen we het toch wel een beetje benauwd te krijgen, maar wie A zegt moet ook B zeggen, dus we gaan verder. Ondertussen wordt het steeds drukker, en mensen gaan nu ook voorkruipen. Er ontstaat een lichte ergernis van de mensen die netjes in de rij staan te wachten. De trap naar boven wordt steeds smaller (80cm) Als je weet dat de leuningen en treden niet op de westerse mensen zijn gemaakt, snap je wel dat we nu echt bang worden. Nu hangen we op ongeveer 170 meter boven de grond en zijn ongeveer anderhalf uur onderweg. Boven op de rots is het uitzicht fantastisch. Deze positieve gedachte is slechts tijdelijk, als we zien hoe lang de rij is die weer naar beneden gaat. Boven staat de zon hoog aan de hemel, gelukkig waait het wel. We kijken wat rond en gaan weer in de rij staan. Ik denk dat we hier nog wel een paar uur staan. Als er veel jongeren gaan voorkruipen, wordt het grimmiger en krijgen we woorden met mensen. Als dan de politie gaat ingrijpen, komt er uiteindelijk, na een uur, schot in de zaak. De weg omhoog was al geen pretje, maar naar beneden wordt een hel, als blijkt dat er nog honderden mensen omhoog willen. Op de smalle trappen wordt het een chaos als iedereen begint te trekken en te duwen. Kinderen worden platgewalst en beginnen te huilen. Ook worden er mensen over de hoofden bewusteloos naar beneden gedragen. We hangen nog steeds ver boven de grond en af en toe flits er iets vreselijk door onze hoofden. Als we uren later opgefokt beneden komen, staan Patricia, Heleen en Richard te wachten om naar boven te gaan. Na het zien van ons en ons verhaal aangehoord te hebben besluiten ze om toch maar niet na boven te gaan. We lopen terug naar de auto om naar Dambulla te gaan. Dit is de grot waarin koning Valagam in 103 v. Chr. vluchten om zijn oude stad te heroveren. Uit dankbaarheid liet hij de grotten tot tempels ombouwen. De tempels zijn vanaf die tijd verfraaid met 153 beelden. Ook hier is het weer erg druk. Het is overal zo druk omdat het vandaag een feestdag is. Volle maan. De tempels, met een eigen ingang zijn mooi om te zien er staan of liggen allerlei soorten Boeddha beelden. Ook de beschilderingen op de muren zijn erg de moeite waard. De bevolking heeeft alleen maar oog voor ons en voor de tientallen apen die hier rondhangen. Het uitzicht van af hier is de moeite waard. Limal vertelt ons dat Dambulla het geografisch middelpunt van Sri Lanka is. Op de terugweg naar het hotel stoppen we bij een kruidentuin. Helaas is het hier meer te doen om de commercie dan de tuin, maar het is wel interessant. Het was vandaag een enerverende dag, maar we zijn wel blij dat we hem heelhuis hebben volbracht. Na een heerlijk diner van Wicky, leggen wij ons te rusten.

Met de trein van Elle naar Nuwara Eliya.

Zaterdag 17 juni. Onze laatste nacht in -Blue Heaven- hebben we lekker slapend doorgebracht, om daarna de plannen met Limal door te spreken. Hij adviseert, dat we vandaag naar Elle gaan om vanuit daar de trein te pakken naar Nuwara Eliya. We nemen afscheid van Wicky. De weg van Kandy naar Elle is prachtig. De rijstvelden worden afgewisseld met theeplantages. Het voordeel van een eigen busje is dat we kunnnen stoppen wanneer we willen en dat doen we dus ook regelmatig. Na enige tijd zijn het alleen nog maar theeplantages, en we stoppen dan ook bij een theefabriek. We nemen een lekkere kop thee en krijgen daarna een rondleiding door de fabriek. Op dit moment ligt de fabriek stil, vanwege de feestdagen en het is opmerkelijk schoon in het pand. Wel kopen we wat thee voor thuis. Na de theestop rijden we door naar Ella. De theeplantages worden nu afgewisseld door velden waar groenten worden verbouwd. Door het milde klimaat is er in deze omgeving een prima irrigatie systeem en groeien hier de mooiste groenten. Al deze groenten zijn voor eigen gebruik. Sri Lanka voort alleen maar fruit uit. De groenten die geoogst worden, worden gelijk gewassen in de meren en of rivier. We naderen Ella en kijken gelijk op het station hoe laat dat de trein morgen vertrekt. Volgens het dienstrooster, moet dit om 10.07 zijn. Het scheelt dat we Limal hebben, dat bespaart een hoop gezoek. Vannacht overnachten we in Rawana Holiday resort. Het is een eenvoudig Guesthouse, waar we vriendelijk worden ontvangen op de veranda. We bestellen wat te drinken en hebben uitzicht over de -Ella Cave-. Limal vertelt ons alles over Sri Lanka, er zijn nog al wat problemen hier. hierna wordt het tijd om te eten en als het eten wordt opgediend overtreft dit onze stoutste dromen. Het beste eten tot nu toe en de rest was ook niet echt slecht. De eigenaar van het Geusthouse blijkt ook nog kok te zijn en komt aan tafel vertellen wat dit allemaal is. We beloven hem om reclame te maken voor zijn Guesthouse als we terug zijn in Holland. Het ligt op loopafstand van het treinstation en is dus ideaal voor backpackers. En voor de prijs hoef je het niet te laten. Na het eten is het heerlijk toeven op de veranda en drinken nog een flesje bier met Limal.

Nuwara Eliya.

Zondag 18 juni. Na een heerlijk nachtrust, is het ontbijt op de veranda in de zon geweldig. We vertrekken om 10.00 uur naar het station, waar we met de trein naar Nuwara Eliya gaan. Het is een schitterende rit dwars door theeplantages en schitterende uitzichten over het bergachtige landschap. De treinrit duurt twee en een half uur, over een traject van 35 km. Het is best druk in de trein, maar lang niet zo als in die mate waar we eerder mee te maken hebben gehad. We staan rustig bij de open deur en hebben dus het beste uitzicht. Als we de trein van dichtbij bekijken is het onvoorstelbaar dat het nog allemaal werkt. Een zeer oude locomotief trekt volgens mij de nog oudere wagons. De trein is verdeeld in 3 klassen. De eerste klas is een soort observatiedek (stel je er niet te veel van voor), de tweede klas zijn zitplaatsen en de derde klas is staanplaatsen en buiten de trein hangen. De treinstations ademen een nostalgische sfeer uit en zien er gezellig uit. In het boek staat dat dit de mooiste treinrit van Azië is, dit zou ik niet durven te beweren, maar de moeite waard is hij wel. Als de trein aankomt, staat Limal al te wachten. Hij rijdt ons naar het Guesthouse Hidden Hill. Het stamt uit de Engelse koloniale tijd. Het is hier trouwens net Engeland, qua temperatuur, en woningstijl. Dit komt omdat in de Engelse tijd hier veel Engelsen woonden, omdat de temperatuur hier niet zo warm was. We leggen onze spullen op onze kamer, trekken een trui aan en bestellen om de traditie op peil te houden een pot thee. We rijden een stukje door Nuwara Eliya en bezoeken wat oude hotels. De prijs valt mee, ongeveer $50.00 per kamer. Het is wel iets meer dan wij betalen, maar het is niet echt duur voor een dergelijk luxe hotel. Als het avondeten opgediend wordt trekken we toch nog maar een trui aan, want het is hier erg vochtig en koud. We eten rijst met enkele curry’s en natuurlijk vers fruit als dessert. Na het eten gooien we een paar extra dekens op het bed en zijn we vertrokken.

Terug naar Negombo.

Maandag 19 juni. Ondanks de kou hebben we toch goed geslapen. Het ontbijt is hier prima en voor we het weten zijn we weer op weg naar ons hotel in Negombo. De rit voert ons door enorme theeplantages. Het zijn niet alleen vrouwen die hier werken, maar ook de mannen zijn druk aan het snoeien en verzorgen van de planten. Het landschap verandert langzaam in de bebossing van het laagland. Weidse valleien, smalle ravijnen, rivieren en watervallen leuke stadjes, wisselen zich af. We stoppen bij een bord wat langs de kant van de weg staat en aanduid dat hier de locatie van “Bridge over the River Kwai” is. Dit is een verrassing van Limal. We lopen enkele honderden meters naar de rivier en krijgen een vreemd gevoel door ons heen. Er komt een man op ons af lopen die enthousiast begint te vertellen dat hij in 1957 als zeven jarige jongen oog in oog heeft gestaan met de beroemde filmsterren. Het landgoed waar de film is opgenomen was indertijd bezit van zijn vader. Hij heeft dus alles zien gebeuren en alle filmsterren ontmoet. Hij loopt met ons het bos in en vertelt trots dat het pad waarop wij nu lopen. Indertijd is het aangelegd voor de aanvoer van kisten met filmmateriaal voor de crew. We dalen een steile helling af en staan dan op een grote rots. Aan de gaten rechts en links kunnen we afleiden dat hier de brug gelegen moet hebben. Ook herken ik de 2 zandbanken die aan het eind van film een belangrijke rol speelden. De man vertelt alles alsof het gisteren was en vertelt erbij dat dit het mooiste jaar van zijn leven was. Op de terugweg komen we langs zijn huis en laat ons het fotoboek zien, waar hij met alle beroemdheden op de foto staat. Wij zijn gelukkig dat we dit hebben mogen zien, want echt toeristisch is dit niet. We rijden verder en krijgen een paar hevige regenbuien over ons heen. De tocht door de rubberplantages is mooi. Ook dit is een aardige bron van inkomsten voor Sri Lanka. Langzaam naderen we Negombo. We worden afgezet voor ons hotel en bedanken Nimal voor de goede en veilige service, want het verkeer hier is een verhaal apart. We nemen nog even snel een duik in het zwembad, voordat we weer gaan eten. Na het avondeten is het weer goed toeven in ons eigen bed. Het waren al met al 5 prachtige dagen die een goede indruk geven van Sri Lanka.

Negombo.

Dinsdag 20 juni. Vandaag besluiten we om niet veel te doen. Lekker zwemmen, lezen en we kletsen met wat mensen die ook een paar dagen weg geweest zijn. Het eten van vanavond staat buiten opgesteld, compleet met muziek. Een zwoele avondwind maakt het geheel compleet. Patricia en Heleen komen met wilde verhalen over hun reis door de jungle en ook Richard komt nog langs. Naast ons hotel wordt er vanavond een bar geopend door een Hollands homostel en we besluiten om even te gaan kijken. Het is een gezellig café wat roze geschilderd is met prima muziek. De eigenaren vertellen honderduit over het opstarten en alle problemen voor de opening. Het is wel lef hebben om zoiets hier in Sri Lanka te openen en de wetenschap te hebben dat je over 20 jaar hier nog niet geaccepteerd bent. Het is een gezellige avond.

Wilma wordt ziek.

Woensdag 21 juni. We worden wakker en voelen ons beide niet zo lekker. Berry heeft hoofdpijn (gisteravond) en mijn beste vriend op dit moment is het toilet. We willen Negombo ingaan, maar dit gaat op deze manier niet lukken en we besluiten om het even aan te zien. Berry gaat lekker bij het zwembad liggen, gelukkig is dat onder aan ons balkon dus kunnen we elkaar toch nog zien. Het gaat steeds slechter en ik besluit om maar op bed te gaan liggen. Jammer voor Berry maar die vermaakt zich gelukkig met de dames en Richard. Bij Berry begint ook een virus op te spelen, het Oranje virus. Nederland moet vannacht spelen tegen Frankrijk. We gaan bijtijds naar bed om vannacht op te staan. Als de wekker gaat en hij met enkele Nederlanders de kroeg ingaat blijkt dat alle moeite voor niets is geweest. De rechten voor het uitzenden van het Nederlandse elftal zijn zo duur dat ze dat hier niet kunnen betalen. Vreselijk balend komen ze terug.

Laatste dag Negombo.

Donderdag 22 juni. Vannacht allebei slecht geslapen. Ik word steeds zieker en besluit maar wat op bed te blijven liggen. Berry gaat lekker ontbijten en besteed de rest van de dag aan het zwembad met lezen. Hij hoort (via internet) dat ze een geweldige wedstrijd hebben gemist en baalt nog meer. Ik heb het koud en besluit een heet bad te nemen waar ik toch een beetje van opknap. Het is vandaag de laatste dag hier, dus ik hoop dat ik me morgen wat beter voel. Berry gaat lekker eten met de dames en ook Richard is er weer. Ook de dames gaan morgen mee naar huis.

Terug naar huis.

Vrijdag 23 juni. De wekker gaat om 6.00 uur en de terugreis gaat beginnen. Ik neem twee imonium en hoop dat ik het kan inhouden. Het wordt een lange dag. Eén uur in de bus, twee uur wachten, tien uur vliegen (naast het toilet), één uur in de trein en een kwartiertje in de bus. We zijn weer thuis. Het was een heerlijke vakantie op een prachtig eiland.

* * * * *

Wil je na het lezen van ons reisverhaal meer weten over backpacken in Sri Lanka,
dan is de pagina van Roell de Ram écht een aanrader.