Op safari in Kenia, ons reisverhaal

Achteraf geschreven.

Voor het eerst op safari, het is ons goed bevallen. Te gast zijn in de wereld van - Wild Animals -. Kenia of Kenya is een geweldig land met ontzettend vriendelijke mensen en een schitterende natuur. Vele wildparken met duizenden wilde beesten. Kenia leeft van het toerisme. Kenia is meer dan de moeite waard. Hotel Neptune Beach is beslist een aanrader. De kamers zijn erg ruim en het eten is afwisselend en goed van smaak. Het All Inclusive concept is niet overdadig maar goed gedoseerd. De mensen zijn vriendelijk en spreken goed engels.

Op naar Mombassa

Maandag 26 februari. De wekker gaat het is 04.00. Tijd om op te staan. De koffers staan al ingepakt te wachten. Alleen de toiletspullen moeten nog mee. In de vroege ochtend is de kans groot iets te vergeten. Na een lekker kopje thee en een cracker een frisse douche en veel knuffels voor de poezen rijden we richting Schiphol. Het is iets over vijven en het regent. Het wordt steeds drukker op de weg, maar gelukkig komen we niet in een file terecht. Tegen halfzeven rijden we parkeerplaats P3 op bij Schiphol. We hebben van tevoren geboekt via smartparking. Dit is veel goedkoper dan gewoon parkeren op P3. Plaatsje zoeken en gelijk de bus in. Op het vliegveld is het nog rustig en we checken in bij Martinair. Alles loopt voorspoedig. Na de douane nemen we een kop koffie en eten we ons broodje op. Wilma kiest voor de yoghurt. Halfnegen stappen we ons vliegtuig in. Het is een Boeing 767 en het vliegtuig is lang niet vol. Het is ongeveer negen uur vliegen. Als we boven de Middellandse zee vliegen trekt de bewolking weg en hebben we mooi zicht. Boven Egypte hebben we prachtig zicht over de woestijn. Als het donker begint te worden krijgen we wat last van turbulentie, Om 20.10 uur (Nederlandse tijd 18.10 uur) na het vliegtuig ontsmet te hebben landen we nogal hard op Mombassa. Zodra de deuren opengaan, komt de warmte naar binnen. Het is er dertig graden, heerlijk. De afhandeling van het kopen van het visum verloopt soepel. Buiten melden we ons bij de reisbegeleider van Neckermann die ons naar bus 13 stuurt. Binnen veertig minuten (links rijden) komen we aan bij ons Hotel Neptune Beach. Bij de balie liggen de papieren en het AI bandje al klaar voor ons. We krijgen een kamer op de derde etage en worden weggebracht door een belboy. Als we net de kamer binnen komen komt er een andere jongen die zegt dat we naar een andere kamer moeten. De kamer die we nu krijgen ligt op de tweede etage is veel groter en heeft uitzicht op de tuin het zwembad en de zee. Geweldig. Kamer 204!!! We zetten de spullen op de kamer en lopen gelijk naar beneden in de hoop nog iets te kunnen eten. Als we naar beneden lopen komen we automatisch in het restaurant terecht. De bediening staat ons al op te wachten. We nemen een heerlijk hapje van het buffet en zoeken een plaatsje buiten op het terras met uitzicht op het zwembad. Nog een lekker toetje na. We lopen het strand op en maken we kennis met de beachgirl Jenny. Zij heeft een verhaal over de verkoop van safari's etc. We drinken nog wat aan de bar bij het zwembad en duiken daarna heerlijk het bed in.

Beachdag in Mombassa

Dinsdag 27 februari. Vannacht een keer wakker geweest ivm de warmte, dan toch maar de airco aan. Om 07.30 uur schijnt de zon onze kamer binnen en als we de balkondeur open slaan, kijken we op de tuin met palmbomen en zwembad en daarachter de zee. Ook zitten er apen op ons balkon. Ze kijken naar het terras onder ons waar mensen aan het ontbijt zitten. Ze zijn op jacht naar bananen. Op het strand lopen de beachboys. We hebben hier veel over gelezen op internet en zullen dus ook aan de bak moeten, willen we wat zien van Kenia. Na een douche en een lekker ontbijt nemen we plaats in de tuin. Om elf uur hebben we de meeting van Neckermann. Voor die tijd praten we met Norbert en Jolanda over wat voor een safari ze willen gaan doen en bij wie. Norbert en Berry doen alvast wat onderzoek op het strand. De dame van Neckermann is een half uur te laat ivm slechte wegen. De dame stelt zich niet eens voor en deelt vervolgens een lijst uit met excursies en prijzen en verdwijnt weer. Het duurt aardig lang voor ze weer terug komt. De prijzen op de lijst verschillen erg veel van de prijzen van de beachboys. We vragen ernaar en ze gaat gelijk in de verdediging. We zullen niet verzekerd zijn en geen hulp krijgen als er iets gebeurt als we een safari boeken via een beachboy. We vragen of er niets te doen is aan de prijzen, maar ook daar wil ze niets van weten. Later blijkt dat er verkeerde prijzen op het formulier staan en dus zijn de safari's veel te duur. Na deze ervaring terug naar de tuin waar we in contact komen met Lucy. Zij en haar man zijn hier voor de 19de keer en hebben een betrouwbaar adres voor de safari's. We overleggen dit maar zien dat we al aardig aan het verkleuren zijn en nemen eerst een duik in het zwembad. Het is inmiddels weer etenstijd en in het restaurant hebben ze weer allemaal lekkere dingen, zoals vis met rijst, verse groenten en heerlijk fruit. Het buffet is gelukkig niet overdadig maar wel heerlijk van smaak. Om 14.30 uur gaan we samen met Lucy naar Marscha in het Bamburi hotel. We lopen via de voordeur om gepraat te voorkomen op het strand. Lucy kent bijna iedereen en zegt iedereen gedag. Bij het hotel Bamburi maken we kennis met Marscha en Frank. Frank kennen we al van het internet. Na het nodige gehandel komen we overeen dat we voor 320 euro pp op safari gaan. We bedingen ook de we maar met ons vieren in een busje willen. Het wordt een drie daagse safari naar Tsavo East en Amboseli. Ook een tour van een halve dag Mombassa is inclusief. Het zijn sympathieke jongens die we het wel gunnen. Wel willen er zeker van zijn dat we met vier personen in het busje zitten. We lopen over het strand terug waar bijna alleen maar kraampjes staan met houtsnijwerk, schilderijen en doeken. We strijken neer bij het zwembad met een boekje. Het is de eerste keer dat we All-Inclusive hebben en we waren vooraf wat scepties, maar het is eigenlijk best fijn dat je niet iedereen keer je portemonnee hoeft te trekken. Tegen 18.30 uur sluit het zwembad en worden de kussen en handdoeken opgehaald. We kletsen nog wat met Norbert en nemen een douche voordat we weer gaan eten. Vanavond is er een traditionele dans voorstelling met drie jongens en drie meiden die verschillende dansen opvoeren. We nemen nog een afzakkertje aan de bar en rond middernacht duiken we heerlijk het bed in

Heerlijk relaxan

Woensdag 28 februari. Om 8 uur staan we op en zien dat het bewolkt is. Buiten is het bijna windstil en lekker warm. Vandaag is een rustdag. We nemen plaats bij het zwembad en na een sportieve ochtend met baantjes trekken, aerobic en waterpolo is het heerlijk toeven in de inmiddels verschenen zon. De zon is erg fel en ondanks factor 15 is er geen houden aan. Dan naar een hoog T-shirt aan en uit de zon. We nemen wat uit de snackcorner. Een hamburger met friet die heerlijk smaakt. Omdat de zon zo fel is zijn we genoodzaakt om wat te gaan drinken aan de bar van het zwembad. Lekker in de schaduw. We beginnen te wennen aan het All-Inclusive verhaal. Tegen het eind van de middag wagen we ons weer op het strand. Er zijn een paar jongens touwtje aan het springen en ze gaan over op acrobatiek. Deze jongens zijn echt ontzettend lenig en gespierd. We komen aan de praat met wat jongens en hebben het over de cultuur verschillen. Leuk gesprek. Na een douche, lekker eten en de ervaringen van Norbert en Jolanda over hun excursie naar Wasini eiland, wat erg de moeite waard was, is er in de bar iets te doen met slangen. De slangen gaan van hand tot hand en ikzelf vind het eigenlijk wel een beetje zielig voor de beesten. We kletsen nog wat met Norbert en Jolanda en drinken een borrel. Op tijd naar bed want morgen gaan we op safari. Welterusten.

Op safari naar Tsavo East

Donderdag 1 maart. Vijf uur opstaan, halfzes ontbijten en om zes uur worden we samen met Norbert en Jolanda opgehaald. Het ontbijt is prima geregeld, er zijn zelfs gebakken eieren. Om zes uur staat het busje klaar en maken we kennis met Roger. Roger is onze chauffeur. De afspraak die we met Marscha en Frank hebben gemaakt dat een van hen beide met ons mee zouden gaan op safari wordt dus niet nagekomen. Jammer. Jammer. Roger spreekt goed Engels en is de komende dagen onze chauffeur en gids. We halen water bij het tankstation waar we verzamelen en rekenen de rest van het bedrag voor de safari af bij Marscha. We gaan op weg naar Mombassa. Ondanks dat het nog vroeg is, is het een drukte van jewelste op de weg. Mensen op weg naar hun werk. De meeste hebben geen vervoersmiddel en moeten lopen. In bepaalde wijken van Mombassa is het echt armoedig. De flats die er staan zijn slecht onderhouden en zien er niet uit en de straten lijken wel vuilnisbelten. Roger moet de entreebewijzen voor de parken in Mombassa halen. Hierna rijden we richting Tsavo. Het eerste gedeelte van de weg is erg slecht en het tweede gedeelte van de weg is mooi geasfalteerd. Dit wordt veel gedaan door Chinezen. Zij doen in Afrika veel aan wegenbouw. In ruil voor olie natuurlijk. Als deze weg ophoudt gaan we het binnenland in. Mensen zwaaien en kinderen lachen ons tegemoet of misschien wel uit. Nee hoor. Veel mensen proberen auto's aan te houden in de hoop op een lift. Kinderen in uniform gaan naar school. Vrouwen en kinderen lopen langs de kant van de weg en hebben vaten bij zich die gevuld moeten worden met water. Het zijn vaak hele afstanden die ze moeten lopen. Voordat we Tsavo East ingaan stoppen we bij een grote souvenirshop waar we naar het toilet kunnen. We kopen twee safari hoeden die ons moeten beschermen tegen de zon. Voor de zekerheid een handdoek in de nek en we zijn gewapend tegen de felle zon. We rijden verder richting ingang van het park en daar moeten we wachten samen met vele andere busjes. Roger regelt de entree. Het dak van de bus gaat omhoog en als we gaan staan hebben we een perfect zicht. We rijden het park in samen met de andere busjes die we dan meteen kwijt raken. Roger heeft via de radio contact met andere busjes ze wijzen elkaar de weg. Ze houden elkaar ook op de hoogte als dieren gezien worden. Dit werkt perfect. Het duurt even voordat we de eerste dieren zien. Het zijn gazellen en bavianen. Ineens zien we in de verte een olifant. In Tsavo East zijn het rode olifanten. Dit komt doordat ze zichzelf douchen met het rode zand wat afkomstig is van de vulkaan uitbarsting van de Kilimanjaro.

De olifant loopt rustig onze kant op. Het is een vreemde gewaarwording en onwerkelijk. De eerste foto's hebben we. We rijden weer verder en komen nog veel meer olifanten tegen, die veel dichterbij staan. Het is geweldig. We zien zebra's en buffels. Zebra's zijn veel mooier in het echt dan dat je ze bv op tv ziet. Ze zijn mooi getekend, vooral op hun kop. We rijden naar de Voi Logde waar we inchecken en genieten van een heerlijk lunch buffet. Ik voel de kilo's er hier gewoon aan komen. Na de lunch genieten we van het prachtige uitzicht vanaf het terras bij een drinkplaats. Het is twee uur. Helaas zijn er op dit moment alleen maar vogels, maar het is heerlijk rustig. Daardoor worden de ogen erg zwaar en willen ze af en toe dicht vallen. Om vier uur gaan we weer genieten van een gamedrive door het park. We worden getrakteerd op nog meer olifanten, een zelfs met een jong. Ze is pas een paar dagen oud. Ze staan te drinken bij een drinkplaats. Ze staan met de hele groep in het water. Werelds. We rijden verder en zien nog meer zebra's en een soort Gnoe. We rijden terug via een andere route en zien twee giraffen. De vogeltjes in de nek maken het compleet. Deze vogeltjes halen de teken etc. weg, Het ziet hier wit van de kleine vlindertjes. Het zijn er echt heel veel. Als toetje deze dag zien we bij een waterplaats nog een moeder olifant met haar jong samen drinken. Omdat de moeder erg beschermend is over haar jong is moeder niet erg blij met ons. Roger vraagt ons om snel te fotograferen omdat moeder boos dreigt te worden. Wij hebben geen idee maar ineens gaan de grote oren van moeders heen en weer en Roger trekt enorm snel op. Ook het busje wat achter ons staat gaat er als een gek vandoor. Zo komt er ruimte voor moeder en kind om hun weg te vervolgen. Het is voor een olifant van zeven ton geen probleem om een busje van een ton om te duwen. We rijden terug naar de logde en komen tegen 18.30 uur aan. Na een heerlijke douche schuiven we aan bij het buffet. Na het eten gaan we nog even bij de drinkplaats zitten. De ogen worden toch wel erg zwaar. 22.15 uur Heerlijke verjaardag met een geweldige ervaring.

Amboselli

Vrijdag 2 maart. Na een heerlijke nachtrust staan we om zes uur op. We hebben een goed bed en zijn lekker uitgerust. Vannacht genoten van de krekels die tekeer gingen. Echt rustgevend. We douchen, pakken ons tas en gaan ontbijten. De zon komt op en het uitzicht is geweldig. Midden in het natuurpark. Het is onvoorstelbaar. Om zeven uur vertrekken we richting Amboselli. Het is ongeveer 400 km. We rijden tussen Tsavo East en Tsavo West door. Langs de kant van de weg staan zebra's en olifanten. Heel bijzonder. De weg is geasfalteerd en het is erg druk met vrachtwagens. De vrachtwagens staan regelmatig langs de weg met pech. De auto's worden hier ook niet goed onderhouden, het is dus geen wonder dat er zoveel met pech staan. We raken in gesprek met Roger en deze verteld ons over de president van Kenia die sinds 2002 aan de macht is. De president moet de rommel opruimen van een zeer corrupte president uit de vorige regeerperiode. Dit gaat allemaal niet zo snel omdat ook nu de politie weer corrupt is en dit probleem niet zomaar opgelost is. De nieuwe president heeft ook gezorgd dat de scholen gratis zijn en dat kinderen naar school kunnen. Helaas is de praktijk anders, omdat er te weinig scholen zijn kunnen niet alle kinderen naar school. Kinderen met ouders met geld krijgen zo de voorkeur. Corruptie dus. Ook de Masai kinderen zijn verplicht om naar school te gaan. Daar moet de politie zorg voor dragen, want de ouders willen vaak niet hebben dat de kinderen naar school gaan. Amboselli is het leefgebied van de Masai. Deze mensen hebben een hele eigen levenswijze en regels. Ze weten niet wat er buiten hun gebied gebeurt. Ze leven van het vlees en de melk van hun koeien. Ze drinken de melk gemengd met bloed. Groenten en fruit kennen ze niet. De regering heeft gezorgd dat de kinderen van de Masai verplichte ingeent worden. Ook daar moet de politie zorg voor dragen en op toezien. We raken verder in gesprek met Roger over de prijs van de safari. Roger verteld dat hij ook een safari had kunnen regelen voor ons. Het is dus zo dat hoe meer tussenpersonen er zijn hoe hoger de prijs is. Boek je bij Neckermann dan heb je dus Neckermann, de beachboys, de Company (bedrijf waar de beachboys hun bonus van krijgen), en de chauffeur. Je bent dan al gauw 100 tot 125 euro duurder uit. Je kunt dus beter rechtstreeks bij de chauffeur boeken. In ons geval Roger dus. Inmiddels rijden we naar de ingang van Amboseli wat bestaat uit een kleine entree met een hekwerk met daarachter drie souvenirs verkopers. We rijden het park in en komen al snel veel zebra's, olifanten en gnoes tegen. Het park is veel minder begroeid dan Tsavo East. In de verte zien we hele kuddes met beesten lopen. We rijden eerst naar ons tentenkamp Kibo. In Kibo staan alle tenten zo opgesteld dat iedereen zicht heeft op de Kilimanjaro.

De Kilimanjaro ligt in Tanzania en heeft prachtige besneeuwde toppen. Om de Kilimanjaro hangt nu bewolking. We genieten van de heerlijke lunch in het restaurant wat ook een tent is. Maar vooral van het uitzicht op de Kilimanjaro. We hebben om 15.30 uur afgesproken met Roger om naar een Masai dorp te gaan, voordat we aan de gamedrive beginnen. Helaas is Roger in slaap gevallen en tegen vier uur wordt hij gewekt door een medewerkers van de logde. Er ontstaat een discussie over het programma. Wij gaan liever eerst de gamedrive doen en dan morgen langs het Masai dorp. Dit is niet mogelijk ivm de lunch in de middag in Voi. De discussie gaat verder als we het over de vroege gamedrive hebben van morgen. We zouden om 06.00 uur gaan rijden bij de zonsopgang en dan na anderhalf uur terug komen om te ontbijten en daarna richting Voi te rijden. Deze vroege gamedrive voor zonsopgang staat helemaal niet op het programma. Voor de planning van de derde dag past dat helemaal niet. We voelen ons wel een beetje bedonderd door de mooie praatjes van de Beachboys en zeggen dit tegen Roger. Roger moet alles wat deze jongens vertellen vooraf en wat niet klopt weer goed praten. We besluiten uiteindelijk dan toch maar naar het Masai dorp te gaan en dan de gamedrive daarna te doen. Als we aankomen staat er nog een ander busje te wachten bij het Masai dorp. Er komt een Masai jongen naar ons toe en stelt zich voor als Benson. Hij ziet er erg schoon uit en de kleding is ook helemaal top. Terwijl als je langs de kant van de weg de Masai ziet deze er anders en niet zo netjes uitzien. Het is altijd erg stoffig en de mensen gaan armoedig gekleed. We denken dat het allemaal is opgezet. Hij vertelt ons dat als we het dorp in willen we eerst entree moeten betalen. We krijgen dan een dans te zien en mogen net zoveel foto's maken als we willen. Dan zegt hij dat de entree 1500 schilling per persoon is. Dit is echt belachelijk en we zeggen dan ook dat wij dit niet van plan zijn te betalen. De prijs ligt meestal tussen de 500 en 1000 shilling. Dat is eigenlijk al veel te veel voor zo'n nep openlucht museum. Vijftien euro per persoon is echt belachelijk. Na overleg besluiten we het niet te doen. Roger komt erbij en na wat gepraat gaat de prijs ineens naar beneden naar 1000 shilling. Onderhandelen voor entree van een Masai dorp het moet niet gekker worden. Wat jammer dat we dit moeten meemaken in een van mooiste natuurparken van Afrika. We rijden weg en gaan weer lekker opzoek naar dieren. Eenmaal tussen de dieren zijn we snel de imitatie Masai vergeten. We zien nijlpaarden in het water spelen en olifanten komen ons van alle kanten tegemoet. Ook zien we nog een aantal giraffen. De natuur is prachtig en als toetje krijgen we drie leeuwen te zien. Twee jonge leeuwtjes zijn samen aan het spelen en moeder ligt naar het kroost te kijken. Ze ligt op veilige afstand. Na het spelen komen de jonge leeuwtjes richting onze bus en steken de weg. Daarna gaan ze heel demonstratief op een boomstronk liggen vlakbij de bus. Geweldig gezicht. Moeder leeuw vindt het allemaal goed. Om halfzeven rijden we weer terug naar onze Logde. Onderweg hebben we een schitterende zonsondergang en het is dan ook echt genieten. Ook zien we nog de nodige olifanten. In de tent nemen we een douche en schuiven daarna aan bij het buffet in de grote tent. Tijdens het eten is er een optreden van enkele Masai dansers bij het kampvuur voor de tent. De Masai staat bekend om het springen tijdens hun traditionele dans. Het is een wonderlijk gezicht. Zouden dit echte Masai zijn of komen zij uit uit het dorp van vanmiddag? Geweldige dag met mooie ervaringen.

Een bewogen dag

Zaterdag 3 maart. De wekker gaat om 05.30 uur. We hebben een koude douche. Tja in een tent een douche dat is om moeilijkheden vragen. We pakken onze spullen in en na een ontbijtje gaan we alweer de laatste gamedrive maken. In de ochtend als het nog niet zo warm is, zeg maar gerust koud, zijn de dieren vaak actief. Het is nog donker en tijdens het ontbijt komt de zon op. De Kilimanjaro is in haar volle glorie te zien. De bergtop met sneeuw kleurt oranje bij de opkomende zon. Het is een geweldig gezicht. Om halfzeven stappen we weer in onze bus. Het is best koud en ik ben blij dat ik mijn lange broek en vest aangetrokken heb. De zonsopgang is prachtig en we krijgen zebra's, olifanten en nijlpaarden die aan het stoeien zijn te zien. Wat een verwennerij. Tegen halfnegen verlaten we het Amboseli park en rijden we richting Voi Logde voor onze lunch. Daar moeten we rond halftwee aankomen. Als we ongeveer 80 km buiten het park zijn, maar nog steeds op een zandweg rijden horen we plotseling een vreemd geluid in de bus. Roger stopt en als hij weer instapt, kijkt hij moeilijk, maar zegt dat het een klein probleempje is. We rijden verder en Roger roept over de radio om hulp. Er stoppen twee echte safari jeeps met daarin een Franse familie van twaalf personen. We mogen met de Fransen meerijden tot aan de parkeerplaats ongeveer twintig kilometer verderop. Roger rijdt zelf voorzichtig alleen verder met de bus. Norbert zegt bij voorbaad al dat dit waarschijnlijk geen goed idee is, maar ja. De V-snaar is kapot en dan koelt de motor niet. Als we vijf minuten onderweg zijn krijgt de Jeep achter ons pech. Het wiel moet gewisseld worden. De nieuwe band is al aardig glad en niet voldoende opgepompt. We rijden weer en nog geen tien minuten laten zien we dat het de band weer kapot loopt. Gelukkig hebben we nog een reservewiel. Als we allemaal weer staan te wachten loopt een nabij gelegen dorp leeg. Ze komen allemaal bij ons staan. De Fransen hebben allemaal kinderkleding, pennen en schriftjes bij zich en delen die uit. Wij hebben ballonnen en lollies bij ons en ook die hebben gretig aftrek. De kinderen zijn allemaal erg blij en we hebben dus een mooie gelegenheid om foto's te maken. Er staat een oude Masai oma bij die niet blij is met de spullen. Zij wil geld zien. Daar doen we niet aan en uiteindelijk vindt ze het toch allemaal goed. Op deze manier komen we toch nog in aanraking met echte Masai. Na deze geweldige ervaring rijden we weer verder. Tien minuten later stop de jeep voor ons weer en we zien dat de uitlaat onder de Jeep is afgebroken. Geen probleem. De chauffeur pakt de uitlaat en bind hem vast achter de gril van zijn auto. Het moet niet gekker worden. We rijden nog een klein stukje naar de parkeerplaats. Onze bus ligt helemaal uit elkaar. We schrikken. Roger heeft wel een v-snaar geregeld. Na ongeveer een half uur komt er een echte oude Datsun aanrijden met de v-snaar. Als de nieuwe snaar is gemonteerd en de auto wordt gestart horen we gelijk een raar geluid. Volgens Norbert is motor echt kapot. Dat is gekomen door het doorrijden zonder koeling. Roger gaat een stukje proefrijden en als hij terugkomt, zien we dat het niet goed is. Hij zegt dat er nog meer aan de auto moet gebeuren. Hij vraagt of het goed is dat hij ons naar het dichtstbijzijnde dorp brengt waar we wat kunnen eten. En hij een garage kan zoeken om de bus te laten repareren. Hij denkt zelf dat het ongeveer anderhalf uur gaat duren. Norbert weet wel beter, Bij ons duurt zo'n reparatie al vier uur, laat staan met dit tempo in dit land. Maar ja Roger brengt ons naar het dorp en zet ons bij een restaurant af. Het is een eenvoudig maar schoon restaurant. We kunnen iets te eten bestellen van de kaart en het valt ons op dat de prijzen erg laag zijn. Voor twee euro heb je een hele maaltijd. En voor dertig cent drink je er een lekkere cola bij. We nemen fried beef with chips, tomatensalade, fruitsalade en Afrikaans brood. Samen met de consumpties voor ons vieren 1000 schilling. Het is leuk om hier onder de bevolking te zijn. Als we het eten op hebben mogen we onze tassen achter de balie leggen en lopen we het dorp Emanuel in. Het is best groot met twee grote doorgaande wegen. Verschillende kraampjes met fruit en rode uien langs de kant van de weg maken het compleet. Mannen staan in de schaduw van een boom een auto te spuiten. Niet te geloven. Er spelen kinderen in de verfnevel. We delen wat ballonnen en lollies uit aan de kinderen, die waarschijnlijk niet gewend zijn aan toeristen. Ze vinden het geweldig. Tegen halfvier zien we ons busje de kruising oversteken. Hij wordt getrokken door een andere auto. Hij wordt dus gesleept. Op een parkeerplaats stop hij en zien we Roger weer. Hij kijkt bezorgd en zegt dat de bus echt kapot is. Er is geen andere oplossing dan met een lokale bus naar Mombassa terug te gaan. Het is nog ongeveer 350 kilometer. Daar doen we zeker zes a zeven uur over. Onze tassen worden bij het restaurant opgehaald en we gaan naar de bushalte.

Er zijn hier geen vaste tijden voor de bussen. Ze rijden dag en nacht en je weet nooit wanneer er een komt. We wachten rustig in de felle zon en als de eerste bus komt komen we er achter dat dit niet echt makkelijk zal worden. Roger haalt wat te drinken voor ons. Hij zorgt goed voor ons en baalt zelf net zo hard. Alle bussen die stoppen zijn bijna vol en hebben zeker geen plaats voor vijf personen met bagage. Na twee uur wachten worden we toch wat onrustiger. Roger wordt geholpen door een jongen die waarschijnlijk hier woont. Hij heeft een klein busje geregeld waar we nog wel met vijf personen in kunnen. Er zitten al negen personen in, maar we kunnen er nog wel bij. De mensen in het busje vinden het geweldig, Dat maken ze niet elke dag mee. Toeristen in hun bus. Als we een eind onderweg zijn stappen er steeds meer mensen uit en bijna niemand meer in. We krijgen steeds meer ruimte en omdat we voorin dubbelgevouwen zitten gaan we naar achteren waar we meer ruimte hebben. We stoppen bij een benzine station. Roger verteld ons dat hij voor 8000 shilling deze bus samen met twee chauffeurs heeft geregeld om ons naar Mombassa te brengen. De weg naar Mombassa heeft twee rijbanen waar niet harder dan 80 km gereden mag worden. De kilometerteller van de bus geeft inderdaad 80 km aan, maar ook als we een stuk rustiger rijden geeft hij 80 km aan. Er zit een schroef bij de 80 op de teller zodat de naald nooit boven de 80 komt! Je kan dus niet zien hoe hard je werkelijk rijdt. De chauffeur heeft er aardig de gang in en volgens ons gevoel rijdt hij ruim 120 km/u. Het is nu nog licht en alles valt nog te overzien, maar als het straks donker is wordt het een ander verhaal. Wij voelen ons dan ook niet veilig in de bus. Jolanda zit met de handen voor haar ogen. Na de eerste noodstop voor een tegenligger zonder licht ben ik het zat en klauter naar voren met het verzoek of het aub wat rustiger kan. Ik vertel de chauffeur dat er mensen in de bus zitten die drie kinderen thuis hebben, die ze graag nog terug willen zien. Er wordt wat lacherig over gedaan, maar uiteindelijk gaat de snelheid naar beneden. Waarschijnlijk mede door Roger die voorin zit. Ook hij schrikt als we weer een noodstop maken voor een tegenligger zonder licht. Zelfs de chauffeur en de andere twee jongens schrikken regelmatig. Erg rustig rijden is het niet en we kunnen merken dat de chauffeur er moeite voor moet doen om niet te hard te rijden. Het zweet staat in onze handen. We rijden nu ongeveer vijf uur en komen op het slechte stuk voor Mombassa. De bus is een stadsbusje en is niet ingesteld op zulke diepe kuilen in de weg. We worden door de bus gegooid. Het enige geluk daarbij is dat hij niet meer hard kan rijden. We zijn erg opgelucht. We hebben weer overzicht. Deze weg is niet bevorderlijk voor de levensduur van de schokbrekers van de bus. En ook de wielophanging is er denk ik niet blij mee. Maar wij wel. Vlak voordat we Mombassa inrijden zien we een lokale bus op de zij in de greppel liggen. Misschien toch goed dat we dit busje hebben genomen. Na anderhalf uur hobbelen, komen we aan bij ons hotel. We zijn allemaal erg opgelucht dat we er toch heelhuids zijn gekomen. We lopen het hotel in en begroeten de jongen die achter de balie staat. Hij slaat een gelijk diepe zucht en vraagt of wij de bewoners zijn van kamer 204 en 312. Hij vertelt dat er mensen vanaf vijf uur constant naar ons gevraagd hebben. Hij belt gelijk naar Lucy (bij haar hebben we de safari geboekt). Hij vertelt haar dat we heelhuids terug zijn. Ze is erg blij. We gaan met ons vieren nog wat drinken aan de bar. Het personeel is ook blij dat we er weer zijn. Volgens de normale planning hadden we namelijk zes uur eerder terug moeten zijn. Ondanks dit alles hebben we een geweldige safari gehad. Na de borrel gaan we heerlijk slapen.

Stadstour Mombassa

Zondag 4 maart. Om 09.00 uur worden we samen met Norbert en Jolanda opgehaald door Roger en een chauffeur om naar Mombassa te gaan. Deze stadstour zit bij de safari prijs in. Bij de benzine pomp ontmoeten we Marscha. We zeggen we hem toch nog even dat als hij afspraken maakt met mensen hij die ook na moet komen. En niet de chauffeur de klachten moet laten incasseren. Hij biedt zijn verontschuldigingen aan, maar waarschijnlijk zal hij er niet van leren want het gaat altijd goed. We rijden naar een houtsnijwerkplaats waar 7000 mensen werken. Het is een heel dorp waar de mensen samen met vijf a zes personen in een open hutje zitten met een dak van bladeren. Het is een hele gemeenschap. De mensen kopen hun eigen stukken hout daar. Ze maken de mooiste spullen. Deze spullen worden verkocht in een winkel die ook in het dorp is de mensen krijgen 70 procent van de opbrengst. Op alle houtsnijwerken die te koop aangeboden worden staat een nummer, dat overeenkomt met het nummer van de man/vrouw die het gemaakt heeft. De chauffeurs die de toeristen hier naartoe brengen krijgen 10 procent van de opbrengst. De rest gaat waarschijnlijk naar de Compagnie die dit mogelijk maakt. De spullen die ze maken zijn echt schitterend het zijn echt vakmensen die van een stuk hout geweldige dingen maken. De vooral de mannen zijn erg gezellig en willen van alles van je weten. Ook proberen ze zelf spullen te aan je te verkopen. Er hangt een ongedwongen sfeer en het lijkt of iedereen het naar zijn zin heeft. Als souvenir kopen we een olifant met een jong aan zijn voorpoot en twee kleine Masai popjes voor onze verzameling vakantieprullaria op het toilet. Na deze interessante ervaring nemen we wat te drinken en rijden verder de stad in. Het is erg rommelig. Op punten rond de markt lijkt het wel op een vuilnisbelt. Sommige wijken zien er ook heel netjes uit. Het is zondag en op een groot plein is een kerkbijeenkomst met zang en dans. Het ziet er gezellig uit en de mensen zijn utgelaten. We rijden verder naar de veerpont van de stad en zien van afstand dat de boot compleet wordt volgeladen. Mensen en auto's vol spullen staan te wachten om naar de overkant te varen. Het is een komen en gaan van boten. Ook komen we nu langs de beroemde slagtanden van Mombassa, die je gezien moet hebben. Er is weinig bijzonders aan te zien, maar het is een must aldus onze gids. We rijden verder naar de moslimwijk. De mensen zijn hier erg vriendelijk en lachen ons allemaal toe. Helaas is de markthal, omdat het zondag is vroeg gesloten, dus kunnen we daar niet heen. Tegen 12.30 uur rijden we weer terug naar ons hotel. Na een heerlijke Indiase lunch met lekkere curies strijken we neer aan het zwembad. En genieten van een boek. Na het avondeten gaan we met Norbert en Jolanda aan de bar zitten. We kletsen over van alles en nog wat. De cocktails en de gezelligheid maken dat de tijd vliegt. We gaan naar bed.

Laatste dag Kenia

Maandag 5 maart. Het is vandaag alweer de laatste dag in Kenia. We regelen na het ontbijt dat we de kamer tot het eind van de dag kunnen houden. Zo kunnen we nog de hele dag genieten van al het heerlijks wat Kenia heeft te bieden. We relaxen heerlijk bij het zwembad en lopen daarna het strand op. Het is eb en de zee is ver teruggetrokken. We lopen het water in en gelijk komt er een rasta jongen naar ons toe, Berry heeft hem al eerder ontmoet. Hij loopt met ons mee de zee in en legt ons alles uit over de zee te bieden heeft. Hij wordt daarbij geassisteerd door een jongen uit het dorp die allerlei dieren voor ons uit het water haalt. Gelukkig dat ze meelopen want ze weten veel te vertellen over de vissen en andere dingen die we in de zee zien. We zien zeekomkommers, zeesterren, zee-egels en verschillende soorten visjes en planten. Bij sommige anemonen leven speciale visjes die erg veel op Nemo lijken. Heel leuk om te zien. Ook zien we afgebroken stukken koraal in het water liggen een aandenken van de Tsunamai. Ook hier heeft de Tsunami schade aangericht en zijn er mensen om het leven gekomen. Onvoorstelbaar. De zon begint echt te steken en het begint erg warm te worden. We geven de jongens een fooi, ons laatste geld en gaan een hapje eten in het restaurant. We zwemmen nog wat en dan wordt het toch tijd om te douchen en de koffers te pakken. Voor die tijd nemen we nog wat te eten bij de snackcorner bij het zwembad. Het is dan toch echt tijd. Om 19.00 uur komt de bus voorrijden en na vele dubbele controles op het vliegveld gaan we naar huis. Het vliegtuig vertrekt op tijd en we komen dinsdag 6 maart om 05.00 uur (Nederlandse tijd) aan op Schiphol.